Forum Bieganie.pl

Nurtuje mnie taka kwestia jak radzicie sobie z opuszczonymi treningami np. macie rozpisany plan treningowy np. na 3 m-ce. Jeden trening jak wypadnie można go zrobić następnego dnia, pominąć etc. ale jakaś kontuzja, choroba i np. dwa, cztery tygodnie w plecy?
U mnie jest to spadek formy odczuwalny o 50-70% dystansu z ostatnich biegów, a pierwszych po przerwie i mam wrażenie, że cały "misterny plan w piz..."
Przesuwacie po prostu cały grafik, wracacie do kilku treningów wstecz?

kesser pisze: U mnie jest to spadek formy odczuwalny o 50-70% dystansu z ostatnich biegów

Jak to dokładnie rozumieć?

A odpowiadając na Twoje pytanie, to jest to jedno z tych, gdzie najlepiej zacząć od "to zależy", zależy od indywidualnej reakcji, stażu, długości przerwy, poziomu biegowego, stosowania treningu zastępczego.
Z własnego doświadczenia podobną gehennę przebyłem w zeszłym sezonie. Najpierw choroba przed Biegiem Niepodległości to i od razu roztrenowanie zrobiłem - 2 tygodnie w sumie przerwy. Potem dwie ponad tygodniowe przerwy w grudniu - choroba i półtora tygodnia na przełomie stycznia i lutego, znów choroba. Po tym wszystkim na początku kwietnia plus minus odzyskałem formę z listopada, ale przez całą zimę nie zrobiłem żadnego postępu. Frustrujące to było niesamowicie.
Plan korygowałem tak, że po chorobie przez pewien czas tylko spokojne biegi, a potem kolejne tygodnie z planu w przód. Nie miałem żadnych priorytetowych startów na wiosnę, ani bardzo mocnych treningów zimą, więc nie był to specjalny problem. W środku sezonu i szczycie przygotowań takie przerwy są moim zdaniem gorsze.

Adam Ko. pisze:

kesser pisze: U mnie jest to spadek formy odczuwalny o 50-70% dystansu z ostatnich biegów

Jak to dokładnie rozumieć?

Tak, że jako początkujący biegacz dochodzę do dystansów 8-12 km i po 2 tygodniach spadam w okolice 3-5 km co jest irytujące w trakcie realizacji planu np. z addidasa. Generalnie to działa zniechęcająco do planów.

Prawda jest taka, że plan ma zazwyczaj układ, który ma pewien logiczny sens. To znaczy, że dany trening jest nie bez powodu poprzedzony innym konkretnym, i w przód to samo, że kolejny po tym treningu też nie jest przypadkowy.
W związku z tym, opuszczonego treningu nie ma potrzeby nadrabiać następnego dnia, tylko lecieć dalej plan. Jeśli opuszczasz kilka treningów w tygodniu, warto powtórzyć cały tydzień od nowa. Jeśli była choroba, to najpierw zrobić delikatne wprowadzenie tydzień-dwa, w zależności od tego, jak długo trwała przerwa, ocenić, na jakim poziomie się jest po tym wprowadzeniu, i wrócić do momentu w planie, gdzie taki poziom wystarczał, aby dany tydzień zrealizować w 100%. Jak masz miesiąc przerwy, to nie ma co, pozostaje wprowadzenie tydzień-dwa i plan od początku.
Ew. brałbym pod uwagę nadrabianie jakiegoś naprawdę istotnego treningu, typu tempa niedługo przed zawodami, czy jakiś drugi/trzeci zakres, pod warunkiem, że zmienisz wtedy cały plan na resztę tygodnia pod właśnie tę zmianę treningu, to znaczy zrobisz sobie albo wolne, albo coś lekkiego dzień później. A tak, w trakcie przygotowania, gdy nic nie goni, nie ma sensu nadrabiać treningu. Opuściłeś, to stracisz. Niestety. A jak bezmyślnie "nadrobisz", to może się to skończyć różnie. Takie jest życie sportowca

jako początkujący biegacz dochodzę do dystansów 8-12 km i po 2 tygodniach spadam w okolice 3-5 km co jest irytujące w trakcie realizacji planu np. z addidasa. Generalnie to działa zniechęcająco do planów.

Wygląda na to że na bieganie po 8-12 km jest jeszcze za wcześnie. Zacznij od tych 3-5 km i stopniowo wydłużaj dystans.

Antek Emigrant pisze:

jako początkujący biegacz dochodzę do dystansów 8-12 km i po 2 tygodniach spadam w okolice 3-5 km co jest irytujące w trakcie realizacji planu np. z addidasa. Generalnie to działa zniechęcająco do planów.

Wygląda na to że na bieganie po 8-12 km jest jeszcze za wcześnie. Zacznij od tych 3-5 km i stopniowo wydłużaj dystans.

Nie wiem czy dobrze mnie zrozumiano stopniowo dochodzę do tego dystansu 8-12 km ale po 2 tygodniach przerwy/choroby spadam do 3-5km. A że często mnie coś dopada w okresie jesień, wiosna to mam wrażenie braku progresu. Biegam już prawie 2 lata po 3 razy w tygodniu. Nie oczekuję gotowości do maratonu od siebie ale przygotować się do połówki powinienem dać radę na przyszły rok. Tylko przerwy chorobowe powodują to co powodują.
Stąd ciekawi mnie jak inni radzą sobie z planami w takich sytuacjach bo u mnie do tej pory brały w łeb.

Może powinieneś zacząć biegać na czas, a nie na kilometry? Wydaje mi się, że jest łatwiej utrzymać ramy czasowe niż kilometraż, a przy tym łatwiej o zachowanie pewnej systematyki i stałości w treningu.

Znam ten ból. Kto leczy kontuzje ten nie trenuje (chyba Skarżyński to napisał). Tak więc podnieś swoją odporność dbaj o siebie unikaj chorób. Przeciwdziałaj kontuzjom ćwiczeniami i nie forsuj się nagle. Bo takie przerwy po 2 tygodnie to bardzo skutecznie rozwalą każdy plan. Kilka takich przerw w roku i progresu brak.

kasser, z Twojego opisu wynika, że faktycznie lepiej powalczyć z przyczyną, czyli częstymi chorobami, niż ze skutkiem, czyli osłabieniem kondycji. Napisałeś, że przeziębiasz się / chorujesz często, czyli domyślam się, że częściej niż otoczenie. Warto spróbować poradzić coś w tą stronę.

Adam Ko. pisze:kasser, z Twojego opisu wynika, że faktycznie lepiej powalczyć z przyczyną, czyli częstymi chorobami, niż ze skutkiem, czyli osłabieniem kondycji. Napisałeś, że przeziębiasz się / chorujesz często, czyli domyślam się, że częściej niż otoczenie. Warto spróbować poradzić coś w tą stronę.

Nad tym pracuję od dwóch lat m.in. bieganie jest elementem wzmacniania odporności

Mam swój sposób na hartowanie . Praktycznie nie choruję. Zimą jak rano idę nakarmić psa, to zwykle w cienkiej koszulce w której śpię i na bosaka . Dosłownie, boso pomykam po śniegu, choć mąż puka się w czoło jak mnie widzi, to on się przeziębia, a ja nie .

_dorota_ pisze:Mam swój sposób na hartowanie . Praktycznie nie choruję. Zimą jak rano idę nakarmić psa, to zwykle w cienkiej koszulce w której śpię i na bosaka . Dosłownie, boso pomykam po śniegu, choć mąż puka się w czoło jak mnie widzi, to on się przeziębia, a ja nie .

Sposób pewnie dobry ja staram się biegać zimą bez względu na temperaturę. Nie mam psa co najwyżej mógłbym wyskoczyć do sklepu po bułki w gaciach i na boso . Myślę jednak, że któregoś poranka czekaliby na mnie na dole ludzie z fartuszkiem zapinanym na plecach

Ja zimą jeszcze nie biegałam, zaczęłam 3,5 tyg temu. A propos zimy jedno pytanie mnie nurtuje, czy moje buty nie będą się ślizgać na śniegu?

_dorota_ pisze:Ja zimą jeszcze nie biegałam, zaczęłam 3,5 tyg temu. A propos zimy jedno pytanie mnie nurtuje, czy moje buty nie będą się ślizgać na śniegu?

Zależy od tego jak biegasz. Jeśli nieekonomicznie, mało płynnie, mocno szurasz o asfalt, to możesz mieć kłopoty. Jeśli lądujesz na piętę, to szanse na ślizganie się butów drastycznie wzrastają.
Wszystko da się dopracować. Od kilku zim biegam w takich butach i panuję nad ich ślizganiem się po śniegu.