Forum Bieganie.pl

Skomentuj artykuł 21 kwietnia padnie rekord świata w maratonie? Rozmowa z Wilsonem Kipsangiem

W artykule jest bardzo długi film (33 minuty), to dla fanatyków.
Ale nawet nie fanatykom polecam pierwsze 5 minut, pokazują nieźle klimat, także swoiste rozumienie czasu.
Byłem z Wilsonem umówiony na 9:00, przyjechał o 10:00, wcale nie uważam, że przez jakieś gwiazdorstwo, po prostu tak jest.

Gaduła z tego Wilsona może lepiej byłoby przedstawić taki wywiad w formie zwartego artykułu, relacji z rozmowy? bo takie krótkie pytania i jeszcze krótsze odpowiedzi ciężko się czyta.

krótkie pytania i krótkie odpowiedzi bardzo fajnie mi się czyta. widać kwestia gustu

Ioanna, miałem dylemat - jak to przedstawić, myślałem, żeby zrobić tak jak proponujesz ale nie było już czasu na dłuższą obróbkę, maraton w niedzielę.
Ale jak widać - gusty są różne.

Fajny wywiad. Bardzo dobrze mi się to czyta. Krótkie bardzo konkretne pytania i odpowiedzi.
pozdro.

Tempo easy z kosmosu, szacunek dla gościa.

Fajna rozmowa. Krótko, konkretnie, spokojnie, naturalnie i bezpretensjonalnie. Mnie najbardziej ujmował taki brak napinania się na jakieś mega metody, systemy, procedury.... Pewnie nie zostawia spraw przypadkowi i zupełnemu spontanowi, ale wzruszająco w ustach elitarnego zawodnika brzmią teksty typu "taaa, czasami podbiegi... w lesie" albo "czasami rozciągania, sprinty"... Może trochę czarował (choć na filmie tego nie widać) i nie mówił wszystkiego... Adamie, jak to w bezpośrednim kontakcie wyglądało?

No i chyba najważniejsze na końcu: kiedy opracujesz swój system, nie potrzebujesz tego [dokładnej rejestracji treningów], mimo że coś masz zaplanowane to jeśli czujesz się słabo, odpoczywasz, słuchasz ciała.

Gość bardzo fajny i bardzo intuicyjny, to znaczy czuje co dla niego dobre, miałem wrażenie, że chciałby pokazać wszystko i rozmawiać o wszystkim, gdyby nie zaplanowane treningi naszej grupy to pewnie bym się przejechał z nimi na tą ich 40kę, na stadionie też był luz, miał dobre relacje z innymi zawodnikami dla których dziś jest kosmitą (finansowym), zresztą zobaczcie jak zachowuje się na stadionie, ta fotka fajnie oddaje klimat:

http://bieganie.pl/img/oboz/2013/kenia/P2250854.jpg

Sympatyczne zdjęcie W naszym kręgu kulturowym powiedzielibyśmy pewnie "gość, który już niczego nie musi innym i SOBIE udowadniać". Patrzylibyśmy pewnie przez pryzmat indywidualnego sukcesu, ego, klasy osoby/zawodnika. W tamtym kręgu może dochodzą jakieś specyficzne klimaty i elementy solidarności i relacji z otoczeniem (społecznością) mające swe źródła we wspólnotach plemiennych? Mniej zatomizowanych niż społeczeństwa zachodnie? Inaczej może być więc postrzegany idol przez "maluczkich", a z kolei idol też inaczej postrzega i odnosi się do "maluczkich".

Super wywiad....tez podoba mi się to podejście do treningu...biegam bo biegam, słucham siebie, własnego ciała..a że przy okazji jestem najlepszym na świecie?? fajna sprawa, ale bez szału
zastanawia mnie taka sprawa...jak sam powiedział ma grupę, z którą biega, 30 osób minimum..Ci ludzie dotrzymuja mu w treningu kroku...biegają w końcu razem....zastanawia mnie jak się dzieje że akurat Wilson jest w czołówce biegaczy świata a nie cała trzydziestka? to jakieś dodatkowe predyspozycje? motywacja? Świetny menago? szczęcie? a może...taką mają ustaloną kolejność w grupie? ..najpierw jeden, potem kolejny z grupy..i tak dalej....

To jest kwestia stopniowego wspinania się w hierarchii zawodników, ileś lat temu kiedy przyjechał do Iten nie był jeszcze w czołówce, przecież tam jest rotacja, przychodzą nowi, starzy odchodzą, można powiedzieć, że on w tej grupie awansował, ale reszta grupy to są nowi ludzie, z których być może któryś też kiedyś "awansuje".

Nie wiem czy czytałeś relację z naszego wyścigu który tam organizowaliśmy. Pojawił się tam taki 17latek (Tytus) który szukał grupy z którą mógłby biegać. I jeśli on trafi do jakiejś grupy to jeśli nie przetrenuje się, jesli będzie biegał wg zasady "feel your body" to szybko awansuje.

Czytałem z zapartym tchem wszystko co tyczyło się waszej "wycieczki" do Kenii
No wlasnie o tą rotacje mi chodzi...skoro cała np trzydziestka trenuje razem powinni być mniej wiecej na podobnym poziomie...ale lider jest tylko jeden....pewnie gdyby którykolwiek z tej trzydziestki dostał szansę to by się wybił...jak to się potem dzieje ze jest ten kolejny lider? przyjeżdża manager z europy i wybiera np tego konkretnego zawodnika...czy np mają ustalone..teraz kolej na tego zawdonika...wskazanego z góry

"Przeraża" mnie skala talentów biegowych u nich...chociaż z drugiej strony..czy to talent czy bardziej motywacja... Ci ludzie maja bardzo dużo do ugrania w życiu dzieki bieganiu co pewnie jeszcze bardziej ich motywuje do ciężkiego treningu

Tam właśnie jest inaczej. Lider grupy prowadzi, ale jeśli ktoś chce lidera wyciąć i ma predyspozycje, to robi to i jest zauważanym przez menago. Potem już taki człek żyje ponad stan w Keni, ale ćwiczy nadal w tej samej grupie i być może, jest jej liderem lub też nadal w cieniu sławy, ale jako następca?

Adam Klein pisze: Nie wiem czy czytałeś relację z naszego wyścigu który tam organizowaliśmy. Pojawił się tam taki 17latek (Tytus) który szukał grupy z którą mógłby biegać. I jeśli on trafi do jakiejś grupy to jeśli nie przetrenuje się, jesli będzie biegał wg zasady "feel your body" to szybko awansuje.

Gdzie można znaleźć tą relację? Przegapiłem i teraz nie mogę jej znaleźć.