Forum Bieganie.pl

Skomentuj artykuł Trening siłowy i sprawnościowy dla biegaczy długodysnansowych

Liczba powtórzeń (ćwiczenia i w secie), obciążenia, szybkość ruchu, odpoczynek pomiędzy setami - to są parametry sterowania treningiem siłowym które Richard pomaga opisuje i pokazuje co wg niego będą najbardziej dla biegaczy korzystne.

Litości, czy ktoś to czytał przed publikacją?
I takich "kwiatków" jest więcej, ale ten mnie jakoś najbardziej razi.

Niemniej mnie recenzja zachęca do przeczytania tej książki, choć jednak chyba zaczekam na wersję polską.

Jeszcze pytanie: gdybym jednak dał się skusić, to czy można u nas to kupić po angielsku czy trzeba za granicą zamawiać?

Dostępna jest w amazon w wersji Kindle, czyli chcąc czytać ją na komputerze czy tablecie musimy zainstalować sobie ze strony Kindle na PC (czy Apple).

Adam,

na ile ta pozycja jest "akademicka rozprawą" nad tematem (choćby udaną), a na ile materiałem, który biegacz amator może zmaterializować w postaci konkretnych rekomendacji treningowych (jakie jednostki, kiedy, jakie ćwiczenia, jak je wykonywać, jak dobierać, jaka ilość powtórze.....)?
Widzę w spisie treści Rozdział 4 - Organizing your strength and conditioning, a następnie częć Planning your traning.
Czy to jest to o co pytam i czy to jest dobra, tj. gotowa do praktycznego wykorzystania część książki?

dziękuję,
Maciek

Maciek, książka jest wg mnie bardzo praktyczna co nie znaczy, że nie wymaga od czytelnika jakiegoś wysiłku przy przeanalizowaniu własnego przypadku i zaordynowaniu sobie jakichś zestawów. Są pokazane przykładowe zestawy ale nie powinny byc traktowane jako "plan dla czytelnika".
To nie jest zestaw gotowych planów treningowych.

Gdyby ktos kupił książkę i zdążył ją chociaż przejrzeć i miał jakieś pytania to o 13:00 mam rozmowę z autorem.

możesz polecić mnie jako tłumacza :D

Ja nie wiem kto to będzie wydawał, ale zakładam, że pewnie ktoś będzie.

podobnie ja zakładam, że ktoś to będzie musiał przetłumaczyć

Jeżeli zacytowany fragment jest dobrze przetłumaczony, to autor powtarza te same i dla mnie wątpliwe treści dotyczące źródła sprężystości o jakich pisze i mówi Marc Cucuzella. Ścięgna jako magazyn sprężystości to zaledwie ułamek możliwości jakie daje ciało. Problem polega na tym, że ścięgna, w tym ścięgno Achillesa, są słabo rozciągliwe (okolo 4%) w porównaniu z mięśniami. Poza tym jeśli już nie na tzw. czuja, to przynajmniej na zdrowy rozum: to jest niemożliwe żeby tak mały element jak ścięgno Achillesa mógł skutecznie napędzać całe ciało, wybijając je w powietrze z częstotliwościami rzędu 3Hz. Jaki procent masy ciala stanowi to ścięgno? Z czysto inżynierskiego punktu widzenia, żeby generować skuteczną sprężystość, to element sprężynujący musi stanowić 20-30% masy całego mechanizmu. Achilles wraz innymi tkankami, o których pisze autor, nie spełnia tego warunku.
Tylko praca ekscentryczna mięśni prostowników nogi podporowej jest w stanie wygenerować użyteczną sprężystość. Wówczas cała noga pracuje niczym naciskany pantograf, gromadząc energię sprężystości w fazie podporu i oddając ją w formie gwałtownego skracania mięśni. Mięśni (pośladkowych, czwórek i łydki), a nie malutkich ścięgien.

Zupełnie się z Tobą Jacek nie zgadzam. Załóż sobie protezy pistoriusa, która ważą bardzo mało i zobacz jaką dają Ci sprężystość. To barrzo dobrze, że ścięgno nie jest w stanie dużo się rozciągnąć, bo gdyby się dawało to nie byłyby w stanie wygenerować dużej mocy.
Mięśnie są wg mnie słabym generatorem sprężystości, właśnie ze względu na to, że są za bardzo plastyczne.

Ale od razu mówię, że nie jestem zwolennikiem wiary w to, że ze ścięgna achillesa jesteśmy w stanie szczególnie dużo wykrzesać.

On the other hand (rozmawiam teraz ze sobą jak Reb Tewje) - pamiętam jak Sławek Marszałek mówił, że robili badania na temat wpływu rozciągnięcia na możliwość generowanej mocy, i że wyniki były bardzo dobre. Oczywiście, że mięsień się rozciągnie bardziej niż ścięgno ale tak jak mówię, nie wierzę w możliwości samego mięśnia w generowaniu dużych mocy na długim dystansie. To musi byc cały łańcuch.

Oczywiście, że to musi być cały łańcuch. W drugiej części artykułu o dynamice biegu pisalem właśnie o takim łańcuchu. Nazwalem go łańcuchem antygrawitacyjnym. To określenie funkcjonuje w biomechanice i dotyczy mięśni, które przeciwdziałają sile ciążenia. W przypadku mięśni nóg będą to wszystkie prostowniki stawów. Praca ekscentryczna jaka jest generowana przez te mięśnie jest znacznie efektywniejsza niż klasyczna praca koncentryczna. To są powszechnie znane fakty potwierdzone eksperymentami. W pracach tych jest wyraźnie mowa o mięśniach, a nie o ścięgnach, jako źródle sprężystości.
Istnieją materiały generujące znacznie większą sprężystość niż ludzkie mięśnie, ale mają też istotne wady. Po pierwsze zużywają się, po drugie nie potrafią tak dobrze reagować na zmienne warunki podczas biegu. Najlepiej więc spisywalyby się w wyścigu na 1/4 mili ze startu lotnego. No i po trzecie wybrałbyś karbon gdybyś miał wybór?

Widzę Adamie, że temat przysiadów wciąż Cię nurtuje.

Akurat trafiłem na bardzo obszerne opracowanie na temat przysiadów i to co można w nim przeczytać:

Although shear forces tend to increase with increasing knee angles, forces on the cruciate ligaments of the knee decrease at high flexion angles (43). Thus, there is no known evidence to support the contention that squat depth below parallel increases the potential for injury to the cruciate and collateral ligaments and menisci in the knee during deep flexion (43). Training with the squat exercise may enhance passive and dynamic knee stability in deep knee flexion positions by active muscular protection of the passive structures during sport movements

Squatting to appropriate depth is a critical component in deriving the full benefit of the activity. Without squatting to the proper depth, the hamstrings and gluteus muscular complex may not be adequately challenged. Specifically, training at shallower knee flexion can influence quadriceps-dominant sport skill performance that can limit performance and increase injury risk (19,39). Likewise, training at deeper depths will help benefit motor control positions that are common to sport. The skill and strength gains achieved during deep knee and hip flexion positions may help reduce quadriceps dominance strategies that are purported to increase injury risk (18,37,38). As noted previously, evidence that indicates squatting below parallel increased the potential for injury to the cruciate and collateral ligaments or menisci in the knee during extreme flexion does not exist (43). The squat exercise may enhance active knee stability if performed correctly and may reduce sport injury risk to the passive structures of the knee

Pełne opracowanie