Russian, problemów jest kilka:
1. W górach prędkość jest niższa, ale intensywność ta sama lub wyższa, a to intensywność jest kluczem. Tym niemniej - nie możesz biegać tylko w górach, kluczowe są treningi po płaskim, bo musisz zachować specyfikę wysiłku (tzn. nie stać sie znakomitym biegaczem górskim tylko pozostać biegaczem po płaskim)
2. Pierwszym problemem zimy jest niska temperatura powietrza: przy wyższym intensywnościach treningu powoduje to choroby układu oddechowego. Musisz pamiętać, że wyczynowo trenujący biegacz "jedzie" cały czas na granicy przemęczenia. W takich warunkach chorobę złapać bardzo łatwo, jeśli klimat jest ciężki, a po tygodniu z gorączką w łóżku jesteś w przygotowaniach miesiąc do tyłu. Poza tym jest teoria, dość mocno argumentowana, że niskie temperatury na treningu mogą powodować astmę, przynajmniej u osób ze skłonnościami, ale nie tylko: największy procent astmatyków jest w narciarstwie biegowym. I wcale nie chodzi tu o to, że to oszustwo - gdyby tak było, ilość oszustów w sportach wytrzymałościowych byłaby taka sama, a z tego co pamiętam, najwięcej astmatyków jest wśród biegaczy na nartach, biegacze są po środku, najmniej jest wśród pływaków - którzy trenują cały czas w ciepłych, odpowiednio nawilgoconych pomieszczeniach. Można powiedzieć, że astma to zawodowa choroba wytrzymałościowców. Bieganie zimą mocno nasila te skłonności, wiem, bo sam miałem paskudne problemy z oskrzelami.
3. Najgorsze jednak jest to, że często zimą nie da się biegać fizycznie: w tym roku w Słupsku było tak od początków stycznia do końcówki lutego. To nie sam śnieg: najgorszy jest śnieg zamarzający stopniowo w lód, po roztopach w dzień. W Słupsku nawet chodniki nie były odśnieżone:
http://www.gp24.pl/apps/pbcs.dll/articl ... /237921188 Kiedy byłem w mieście, biegałem wieczorem po ulicach, ale wtedy nie zrobi się dwóch treningów (w dzień za duży ruch), a wieczorem (zresztą w okolicach 20-23, co zaburza cały proces wypoczynku przy wyczynowym uprawianiu sportu) nie da się zrobić nic ponad spokojne, łagodne bieganie, przerywane co chwila uskakiwaniem w śnieg przed szalejącymi wieczorem właścicielami golfów, audi czy bmv. Poza tym - spróbuj zrobić dłuższe rozbieganie w mieście i rób tak codziennie: zobaczymy ile wytrzymasz. T podobne do robienia rozbiegań po stadionie - jest do zrobienia przy 30km tygodniowo, ale przy 160 - jest gorzej.
Nawet gdyby ktoś miał zimą tylko miękki śnieg po kolana, w którym by, powiedzmy, biegał, to od wiosny musi praktycznie od nowa uczyć się techniki biegu - bo jeśli codziennie biega w śniegu, staje się znakomitym biegaczem po śniegu, co nie ma żadnego przełożenia na bieżnię/ulicę.
I wciąż trzeba pamiętać, na czym polega sport wyczynowy - na ciągłym balansie pomiędzy przemęczeniem a regeneracją. To są warunki skrajne, to nie jest wieczorny 30-minutowy truchcik po przyjściu z pracy. Ryzyko kontuzji czy choroby w niekorzystnych warunkach rośnie w ogromny sposób (sam po pośliźnięciu na lodzie miałem 6 tygodni biegania na 20% z powodu naciągnięcia dwugłowca). Nie jest przypadkiem, że biegacze z krajów zimnych kombinują: wyjeżdżając za granicę, biegając na halach, na bieżniach elektrycznych. Zimą można sobie potruchtać, ale nie trenować w sposób wyczynowy. Mam nadzieję, że trochę rozjaśniłem sytuację.
P.S. W górach, w takich jak biegają Etiopczycy czy Kenijczycy (a w jakich mialem okazję być) panuje suchy, zdrowy klimat. To już nie tylko sprawy oddechowe - w tym klimacie nie odczuwasz przepocenia, nie ma dokuczliwych komarów, much, kontuzje są rzadsze i szybciej się leczą, to są warunki sanatoryjne i to jest gigantyczna przewaga Afrykanów, zupełnie abstrahując od przewagi w ilości czerwonych krwinek.
