Forum Bieganie.pl

Ledwo pozbyłam się przemęczonych nóg to znowu coś dopadło eh... a tu plan na maraton czas zacząć
Może ktoś podpowie co to może być. Jak zaczynam biegać przez pierwsze minuty biegu zaczyna drętwieć mi kolano. Nie jest to bolesne tylko dyskomfort sprawia wrażenie jak kolano miało by się rozlecieć. Po kilku minutach drętwienie mija i pojawia się chwilami podczas biegu który trwa ok 60 min. Problem jednak znowu się pojawia w trakcie dnia lub w dzień bez biegania ciągle odczuwam jak by coś uciskało mnie nad kolanem. Podobne odczucie jak przy opuchliźnie ale nic takiego nie widać. Lokalizacja tego miejsca to mniej więcej jak wskazuje strzałka na głowa przyśrodkowa mięśnia czworogłowego. Czy mimo tego dalej biegać póki nie boli?

Wczoraj kolano przebadał ortopeda doktor Zarzycki z Gdyni. Jak się okazało mam strasznie luźne więzadło krzyżowe przednie, ciężko stwierdzić czy naderwane ale zdecydowanie luźniejsze niż w lewej nodze. O dziwo te luzy były już zauważalne w 2005 roku jak leczyłam kolano pod kątem chondromalacji rzepki I stopnia co skończyło się altroskopią. Wtedy uznano, że więzadło jest po prostu luźne i póki nie ma objawów uciekania kolana nie należy w to ingerować. To samo powiedział wczoraj lekarz, że do póki uciekanie nie będzie mocno odczuwalne to odsuwa plan ingerencji chirurgicznej. Uczucie blokowania i drętwienia stawiał bardziej na powrót chondromalacji i zalecił zabiegi fizjo. Do tego lekko łąkotka może być uszkodzona bo podczas badania wyczuwalne było jakieś charakterystyczne " pyknięcie". Na co dzień tego nie odczuwam, jedynie te chwilowe drętwienia i blokowania najczęściej w dni bez treningowe więc nie wiąże tego jakoś z wysiłkiem. Dziś po 6 km rozbiegania robiłam podbiegi ale w głowie ciągle miałam strach przed pogorszeniem tego więzadła. Czy ktoś się orientuje na co uważać i czego unikać? Czy przejmować się tym więzadłem jeżeli kolano nie boli, nie puchnie, niestabilność kolana raczej nie jest mocno odczuwalna.
W tej chwili realizuje plan na Warszawski Maraton we wrześniu.

Z góry dziękuję za odpowiedzi

Niech ktoś pocieszy, że tragedii nie ma nogi nie utną...