Forum Bieganie.pl

kczek pisze:Jakoś widzę nikt nie podchwycił i ja opiszę, jak to z perspektywy biegowej wygląda u mnie.

Od czasu poprzedniego posta (28 kwietnia) koszmar biegowy - zacząłem brać leki i czułem się coraz lepiej, ale biegać nie byłem w stanie - po 100 m bóle nóg, kołatania serca itd. Z perspektywy dzisiejszej widze, że ta poprawa samopoczucia był astopniowa, choć mi wydawałą się rewolucją.

Nadal pojawiał się nietypowy "mój objaw" nadczynności - gigantyczne, bolesne zakwasy na dzień następny niezależnie od rozgrzewki i to dużych grup mięśni (np. brzucha po bieganiu, o nogach nie wspominając).

Dalej spadała wydolność jakiegokolwiek wysiłku fizycznego ( i krótkotrwały i ten o dłuższym natężeniu- marsz, bieganie). Odpuściłem kompletnie, zająłem się przyjmowaniem leków i rozciąganiem. Odstawiłem kawę (bo betabloker) - do dziś bezkofeinowa i alkohol (bo hamuje thyrozol) - pozwalałem sobie na lamkę wina 1-2 razy w tyg.

Obecnie, po 1 miesiącu spadły mi poziomy hormonów tarczycy (FT3 i FT4), przeszedłem w niedoczynność, zacząłem ostro przybierać na wadze (5 kg w 2 tyg), czuję sie świetnie i tego już nie wyrobiłem i poszedłem wczoraj potruchtać.

Takiej przyjemności z biegania nie miałem dawno. Na luziku 4 km w ciągu, bez przerw itd. (w ub. roku wybiegania po 20 km to była norma). Nie chcę się forsować, bo temat tarczycy nie jest do końca ustabilizowany, ale już jest perspektywa, no i zmniejszam "zespół odstawienia" od biegania. Da sie przeżyć.

Mój endokrynolog kompletnie nie zabraniała mi biegania, tylko stwierdziła, że (1) przy tych wynikach badań nie dam rady (2) nie mam sie do niczego zmuszać. I miała racje. Teraz widzę,że do tych prób biegania musiałem sie zmusząć i z perspektywy stwierdzam też, że to zmuszanie się nie było ani dobre,ani mądre, bo pogłębiało doła z okazji tego, że taka wiosna za oknem, a ja nie mogę biegać.

Moja zatem rada z pespektywy:
-słuchać lekarza, nawet tego, który stanowczo zabrania wysiłków
-nic na siłe, nawet jak pozwoli, bo po czasie okazuje się, że niepotrzebnie sie forsujemy (możemy forsowania nie czuć, jak ja) co nas naraża, a i przyjmność z biegania niewielka (w porównaniu, z normalnością, o której sie zapomina, a która jednak sie po czasie pojawia, jak zdrowiejemy) - może lepiej zająć sie tym rozciąganiem
-odpuścić sobie bieganie do czasu spadku poziomu tarczycy/zielonego światła od lekarza i skupić sie na pilnowaniu dawek i terminów leków.

Pozdr. i głowa do góry

K.