Forum Bieganie.pl

Zaczne wpierw od tego jak nabawiłem się kontuzji. Luty-skręcone kolano wraz z blokiem kolana. Marzec-artroskopia [która wykazała że pomimo podejrzeń, kolana nie blokuje łąkotka lecz fałd błony maziowej] Potem ćwiczenia których sobie nie odpuściłem, baseny, lekkie siłownie. Na początku czerwca miną już 4 miesiące od "kraksy" a ja dalej nie biegam. Dlaczego? A no dlatego że jak przetruchtam 3-4 m, zatrzymuję się i daje spokój. Powodem jest strach przed nawrotem kontuzji, jak przypominam sobie ból i stres z nią związany to mi się odechciewa. Nie jest to moja pierwsza kontuzja [obydwie kostki w gipsie], ale pierwsza gdzie mam taką blokadę psychiczną. W związku z tym pytam się wszytskich po kontuzji jak radzić sobie z takim problemem?

Moja propozycja jest taka: cierpliwośc i luz. A konkretnie: daj sobie czas, skoro chcesz biegać to pewnie bedziesz biegał ale nie śpiesz się, niech to przyjdzie naturalnie. Bądź aktywny ruchowo, np rower, basen itp tak byś podtrzymał kondycję z jednej strony a po drugie nabrał zaufania do swojego kolana. I na razie nie próbuj wcale biegać. Trenuj ale bez biegania i jak stopniowo tak całkiem automatycznie dzięki działaniu i czasu i doświadczenia z sytuacji w których zobaczysz że możesz ufać swemu kolanu, ta blokada minie. Wydaje mi się, ze w tej chwili i wrażenia z kontuzji są za silne i nie czujesz się pewny, ze tam wszystko jest już OK. I to po prostu musi potrwać i lepiej jest pokonywac lęk małymi kroczkami, trochę okrężnie niż metodą rzucania na głęboką wodę.
W którymś momencie poczujesz, że już nie obawiasz się, że chcesz biegać i ...pobiegniesz.
Mam nadzieję, że w miarę dokładnie wytłumaczyłem "terapię"
powodzenia

Może na początek bieganie w wodzie ?