Erzi - w załączeniu obiecany link
http://www.urologiapolska.pl/artykul.php?2740 - cały artykuł.
To jest jego fragment - dot. sportowców
Abarbanel J., Benet A. F., Łask D., Kimche D.: Sports haematuria (Krwiomocz związany ze sportem). J. Urol. 1990, 143, 887
Krwiomocz zdarza się u sportowców płci męskiej w 18—89°/ov jeśli uwzględnić zarówno sporty związane z zadawanymi sobie wzajem urazami, jak i bez tego czynnika. U 28 zawodniczek zmuszonych do dużych wysiłków stwierdzono krwiomocz w 12°/« Objaw ten ustępował najczęściej w ciągu doby. Przypisuje się go obniżeniu nerkowego przepływu osocza podczas dużych wysiłków. Prowadzi to do obniżenia klirensu kreatyniny i obniżenia przepływu moczu, do uszkodzenia nefronu przez niedotlenowanie, co z kolei powoduje zwiększenie przepuszczalości kłębuszków dla erytrocytów i białka. Skurcz tętniczek odprowadzających z kłębuszka podnosi ciśnienie filtracyjne i powoduje zastój w włośniczkach kłębuszka, co dodatkowo zwiększa ucieczkę erytrocytów przez filtr kłębuszkowy. Natomiast w krwiomoczu urazowym znajduje się uszkodzenia tętniczek nerkowych. Sportowy krwiomocz pęcherzowy jest pochodzenia urazowego i stanowi następstwo wielokrotnego uderzenia tylnej, wiotkiej ściany niemal pustego pęcherza o jego podstawę, grubszą i twardszą. Zmiany w śluzówce pęcherza mogą utrzymywać się w ciągu tygodnia i wtedy erytrocyturia trwa też dłużej.
Krwiomocz sportowy należy odróżnić ad marszowej hemoglobirairii i od mioglobinurii sportowej.
Leczenie jest zbędne, wskazana tylko kontrola moczu po 3 dobach, a także kontrola hematokrytu i sprawności nerek.
Sportowy krwiomocz nawracający, a zwłaszcza masywny, ze skrzepami, wymaga pełnego badania urologicznego, gdyż może maskować poważną chorobę, zwłaszcza nowotwór.
Jerzy Zieliński
Pozdrawiam :uuusmiech: