Forum Bieganie.pl

Witam

Mam na imię Jacek,
w 2015r. wyszedłem pobiegać i tak mi zostało.

Rekordy oraz cele w latach 2018-20, zrealizowane i te nie:

3000m - 10:45 - 10:59
15000m - 58:59 - 1:00:10
Podium na zawodach - zrealizowany
5000m - 18:29 - 18:44
10000m - 38:29 - 38:27
21097m - 1:24:59 - 1:26:56
42195m - 2:59:39 - brak poważnego startu


Biegam dla dobrego samopoczucia, satysfakcji i wyników.
Z każdego treningu wracam zadowolony gdyż wyszedłem na niego.

Od 2020 biegam sporadycznie i wyłącznie rekreacyjnie.

Dzięki maratonowi kwiecień zamknąłem z rekordowym dla mnie dystansem 158 km w miesiącu.

Najbliższy start którego oczekuję i który pokaże na jakim poziomie jestem zaplanowany na 28 maja - 10km, (ostatnie zawody biegałem w listopadzie)
Wstępnie myślałem o biegu Rossmana, ale jak spojrzałem na listę zapisanych już ponad 4000 osób, to uznałem że bieg slalomem nie będzie miarodajny i wybrałem zawody 10xmniejsze.

Przerwa w zawodach była tak długa że chodzi mi jeszcze coś po głowie aby wcześniej sprawdzić formę w samotnym biegu by choć trochę wyczuć tempo i nie spalić startu właściwego, bo innych na razie nie mam w tym półroczu, ale napiszę o tym jeśli to zrealizuję.

P.S. Widzę że już trochę osób wzięło udział w ankiecie.
Nieobowiązkowo, ale zachęcam do wpisów w komentarzach kto jak typuje i ew. dlaczego tak - to tylko luźna zabawa, nikt nic nie wygra ani nie przegra.

Dziś zrobiłem to o czym wczoraj pisząc miałem w zamyśle.

Pobiegłem nową życiówkę na 5km. Co prawda kilka dni temu pisałem że za życiówki uważam tylko te z zawodów to jednak z 5-ką jest taki problem że biegam ją tylko raz w roku, bo nie chce mi się płacić i gdzieś jechać dla 20 minut atestowanego biegu.

Zrobiłem wszystko co w mojej mocy aby spełniała ona warunki atestu.

Pobiegłem ją na ścieżce biegowej w parku z oznaczoną pętlą 2km, dodatkowo przebiegłem z 30m dalej za wyznaczniki kończące i dodatkowo GPS zatrzymałem na 5km i 10m więc nie wydaje mi się abym w jakikolwiek sposób mógł skrócił dystans poniżej 5km.

Czas jaki osiągnąłem to 20:56 i jeśli nie będzie sprzeciwów z waszej strony to uznam ją za oficjalną życiówkę.







Wnioski:

Plusy
Nowa życiówka cieszy, ale musiała ona paść bo ostatnia była sprzed 9 miesięcy i nabiegana w sierpniowym upale.

Minusy
Jak na 9-cy biegania od ostatniej i utraty wagi 5%, to postęp jest niewielki mimo bardzo dobrych warunków pogodowo-bieżniowych.

Bardzo daleko mi do szybkiego biegania, a tempo poniżej 4km/min jest dla mnie nieosiągalne nawet na odcinku 2-3km.


Może wrócę jednak do długich dystansów, ale tam znowu ta ściana, wszędzie coś

Jeden z forumowiczów zapytał mnie: Co zamierzam zrobić aby biegać szybciej .

Najprostsza i najszybsza odpowiedź która przyszła mi do głowy, to: Nic

Nic, bo:
Robiąc Coś, skłamał bym w pierwszym poście że będę biegał tak jak biegam i wszystkich Was oszukał.

Nic, bo:
Nie było by to już ciekawe dla mnie i dla Was, choć z kolei można by wtedy komentować, analizować poprawność i skuteczność dobranych metod treningowych jak i odpowiednio je modyfikować.

Nic, bo:
Cyfry są na samym końcu łańcucha plusów pozytywów dla których biegam i są tylko wypadową tego że biegam (a może tylko tak mi się wydaje bo na razie cyfry cały czas maleją)


A po głębszej analizie Nic Na Razie, bo:
Oczywiście chcę czasy poprawiać bo systematycznie biegam, ale chcę to robić na bazie dotychczasowego trenowania i jestem pewien że w tym sezonie to zrobię, czyli będę biegał szybciej.
W przyszłym może coś jeszcze dołożę, a być może będę się już kręcił koło tego samego i wtedy zadecyduję co i jak dalej.

Kiedyś przeczytałem coś takiego:
"Na początku należy zacząć się ruszać, potem biegać, następnie trenować, a na samym końcu bawić się treningiem.
U amatorów, szczególnie u tych początkujących każdy usystematyzowany trening przyniesie efekty, oczywiście pod warunkiem, że rozsądek weźmie górę nad chęciami i manią osiągnięcia w jak najkrótszym czasie nie wiadomo jak wielkiego wyniku.
Każda poukładana robota sama z siebie, z tego że będzie wykonywana i coś będzie wynikało z czegoś pchnie taką osobę do przodu i będzie następował rozwój sportowy, ale generalnie do czasu.
Potem trzeba zacząć szukać, drążyć i bawić się treningiem".

Ja na razie dopiero biegam i nic mnie nie goni,
a przy tym chcę sprawdzić czy zwykły czterdziestolatek z przeciętnym talentem ze zwykłego biegania może zbliżyć się/osiągnąć przeciętne czasy dla trenujących modelowo, a jeśli nie, to do ilu da się zejść bez stricte trenowania.

A pytanie Czy przebiegnę … jest ciekawe bo jest otwarte dla mnie i dla Was, choć na dziś każdy może mieć inną odpowiedź na nie, czy się da, czy się nie da, a logika podpowiada to drugie, to pewności nie ma.

Dzień próby, a może i prawdy już w niedzielę, pierwszy start w zawodach w tym roku (nie licząc maratonu, ale to inne bieganie), cel PB na 10km.

Gdzie jestem ?, stoję w miejscu, zrobiłem kroczek, krok do przodu, a może pół kroku w tył (oby nie).

Tak jak pisałem wyżej nie zrobiłem nic aby biegać szybciej więc nowa życiówka jest tylko życzeniowa, niczym nie podparta, ale możliwa do urzeczywistnienia.

Z mojego biegania ciężko mi wywnioskować na co mnie stać, ale czuję że jestem w pobliżu życiówki.
Jeśli nie zawiodę siebie to liczę na urwanie kilkunastu sekund, w pełni zadowoli mnie wynik 43:xx (dotychczasowy czas 44:15), może mało ambitnie ale przy moim trenowaniu nie ma co oczekiwać milowych kroków, więc kroczek po kroczku w stronę celu.

Obawy: abym nie poluzował któregoś kilometra w cierpieniu bo później już tego nie nadrobię – trzeba pobiec równo cały dystans i aby nie dopiekło bo zawody o 14-tej.

Jeśli pójdzie nie tak i się nie uda tragedii nie będzie, ale już mały zawód i pierwszy moment do przemyśleń tak.

Dziś był piękny dzień, bezchmurne niebo, słońce smażyło aż miło, 28C w cieniu do tego lekki wiaterek, nic tylko plażować, a że to chyba najcieplejszy dzień w tym roku więc profilaktycznie nałożyłem krem UV30 i pojechaliśmy rodzinnie na piknik pobiegać.
Żona zrobiła rano 11km więc południowa temperatura nie robiła na niej już takiego wrażenia, na naszą pozostałą trójkę już tak.

Ostatecznie dzień spędziliśmy miło i rodzinnie (a to najważniejsze) nikt z nas nie stanął na podium ani też nie doznał omdlenia, dodatkowo posłuchaliśmy trochę przygotowań do wieczornego koncertu Ani Wyszkoni i zadowoleni wróciliśmy do domu.




To może coś jeszcze napiszę jak mi poszło.

Konkurencja była zacna, a poniższe zdjęcie gdzie pot zalewa mi oczy mogło by sugerować, że ta ja po samotnym ataku wygrałem, a Artur Kozłowski dobiegło spokojnie w peletonie.



Oczywiście było odwrotnie Artur wygrał a ja … chciałem pobiec tylko życiówkę, bo po tym co napisałem powyżej w piątek to właściwie już ją zrobiłem i nie wiem jak bym to odkręcił gdyby się nie udało.

Stanąłem na starcie na żółto, wokół otaczającej mnie bieli bo chodziły słuchy, że regulamin/organizator wymaga startu w koszulkach z pakietu, ale ja jak to ja, lubię być na przekór.



Nic nie liczyłem, nic nie kalkulowałem chciałem jedynie życiówki 1s/15s/30s bez znaczenia i wiedziałem że muszę pobiec mniej niż 4,25/km.
Przypadkowo ustawiłem się koło zawodnika, którego widziałem już kilkukrotnie i wiedziałem, że biega szybciej ode mnie więc postanowiłem biec za nim licząc, że dowiezie mnie do życiówki.
Pierwszy kilometr 4,14 - za szybko, ale trzymam się planu w nadziei, że się sprawdzi, drugi kilometr 4,23 – optymalnie, w połowie trzeciego kilometra plan runął bo pacemaker nie trzymał założonego tempa w sensie że zwolnił. Musiałem już liczyć tylko na siebie.
Od tego momentu biegłem sam wg. wydolności, pomału, stopniowo dochodząc i wyprzedając zawodników przede mną. Na półmetku byłem na 38 pozycji z czasem 21:33.
Długie rozgrzane nitki asfaltu dłużyły się niemiłosiernie, tak jak odcinki do poprzedzających mnie zawodników, zaczął się jak zwykle najgorszy dla mnie moment 6 i 7 km, już zmęczony, a jeszcze daleko, ale z pomiaru to 9km okazał się najwolniejszy chyba lekko pod górkę, choć sama trasa plaska i idealna na rekordy.
Ostatnia prosta miała 1300m wspaniale było widzieć balon na mecie i koszmarem było widzieć go tak daleko, wiedziałem że rekord padnie, ale nie miałem pojęcia jaki to będzie czas, nic podczas biegu nie przeliczałem, nawet nie byłbym w stanie się tego doliczyć.
Wreszcie dobiegłem, chciałem jeszcze podnieść ręce na mecie, ale wyszło to jakoś niemrawo, a przez to straciłem ułamki sekund i ktoś wystawił głowę przede mną spychając mnie w klasyfikacji o jedno miejsce.

Trudno, open 29, kategoria mężczyzn 25, kategoria wiekowa 10, czas 42:56 – lepiej bym sobie nie wymarzył i nie marzyłem.




P.S.
1. Próba pobicia nowego rekordu na 10 km nie wcześniej niż jesienią, bo w upale już się nie odważę.
2. Potwierdziło się że trening do maratonu zawsze oddaje.

Jestem w drodze do…

Wczorajszy bieg jest dobrą okazja do podsumowania moich zmagań na dystansie 10km.

Mniej więcej 2 lata temu wyszedłem pobiegać, ubrałem 20 letnie pumy (tak, tak mało się ruszałem że były w świetnym stanie), trochę młodsze spodenki i t-shirt, było to 900m (górnolotnie - 900m które zmieniło moje życie i jak się później okazało życie mojej rodziny na lepsze).
Cały ten dystans każda cząstka mojego ciała biegła w inną stronę, ale ukończyłem bez zatrzymania się, zdyszany jak koń, wiedziałem już że będę biegał „zawsze”.
Wyszedłem zaraz dnia następnego i 3-go i 4-tego i 5-tego dzień po dniu, codziennie zwiększając dystans doszedłem już do 2,5km.
Dnia 5-go żona wróciła do domu ze wspaniałą wiadomością i oznajmiła mi, że za 18 dni odbędzie się bieg na 10km.
Tylko, a może aż 18 dni, trochę szybko ale przecież już biegam, tej okazji nie mogę przegapić. Musiałem tylko zwiększać dystans.
Dzień 6-ty wyszedłem z założeniem przebiegnięcia 5km bo czas goni, po 2,5km poczułem lekki ból w łydce, po 3km już biec nie mogłem, wróciłem do domu na jednej nodze.

Szczęśliwie jeszcze nie opłaciłem biegu bo i tak już były ostatnie widełki cenowe wiec miałem trochę czasu.

Trenowałem wtedy najintensywniej (chyba nawet byłem „zawodowcem” zanim stałem się amatorem, 6 dni pod rząd, nie dziw że nie wytrzymałem).

Więc do pierwszej dyszki nie stanąłem, kolejne to już pasmo niekończących się „sukcesów”, co start to rekord:
55:13 > 49:44 > 46:29 > 45:04 > 45:48 > 44:26 > 44:15 > 42:56 >…

Wylałem już litry potu na treningach, raczej lekkich, rzadziej ciężkich, sporadycznie bardzo ciężkich, a katowałem się jedynie na zawodach.

W dojściu do miejsca gdzie jestem tak naprawdę wystarczyły 2 elementy: systematyczne bieganie co przekładało się na ogólną wytrzymałość i równoległa z nim utrata wagi.
Wytrzymałość mogę jeszcze zwiększać, wagowo osiągnąłem już optimum.

Co uważam za największy sukces ? To że doszedłem do tego miejsca bez żadnej kontuzji i jest to dla mnie priorytetem na przyszłość.

Jestem teraz gdzieś w połowie drogi, tą łatwiejszą mam za sobą tej trudniejszej się obawiam.

Dalsza droga przede mną, nie znam jej przebiegu ale wiem co jest na jej końcu.

… 39:59/10 km



P.S. Nie obrażę się jeśli ktoś z Was napisze:
Przestań piep….ć, zepnij poślady, skatuj się na treningach i pokaż czy potrafisz tam dojść.
To odpowiem już teraz że zostawiam to na koniec końców jeśli będzie trzeba, lecz nie przekroczę "granicy" jeśli miało by to wiązać się z kontuzjogennością.

Wracam dziś z treningu:

Żona – ile ?
Ja – 10 km
Żona – co tak mało ? Ja 14 km
Ja – ... liczy się jakość a nie ilość
Żona – udowodnię Ci że ciężka praca pokona "talent"

Ciężkiej pracy żony w maju 123 km, a mojej "jakości" 117 km (a przeliczając to na minuty to już mnie deklasuje )

Czy hobby musi tak wyglądać?

Zawsze zastanawiają mnie uśmiechnięte twarze biegaczy przekraczających linię mety (bo ja takiego zdjęcia jeszcze nie mam) i zawsze pocieszam się tym, że jeszcze metra na zawodach nie odpuściłem.



Mam ok. 25 startów i każdy z nich, niezależnie czy z atestem pod PB czy inny dystans przebiegnięty na maksimum tego co mnie stać na dany moment.
Zawsze traktuję je jako najlepszą formę treningu (nie fizycznego, bo te 25 razy nie może mieć większego przełożenia), ale mentalnego.
Każde takie zawody bez odpuszczenia w chwilach kiedy naprawdę ma się już dosyć dają mi największą satysfakcję z ich ukończenia, a na kolejnych miejscach dopiero jest tempo, czas itd., bo to nie wynik świadczy o dobrym starcie w zawodach tylko nasza samoocena.
Stanowią one fundament pod kolejne starty, gdyż wiem że jak nie „pękłem” raz, drugi, trzeci to i tym razem jestem w stanie przetrzymać.
Najprzyjemniejsza chwila to wbiec na metę z poczuciem, że nie byłbym w stanie pobiec szybciej, choć ta chwila trwa u mnie krótko i rodzi się pytanie może jednak mógłbym szybciej – myślę, pewnie tak, tylko do czasu zobaczenia zdjęć z zawodów.

Choć ostatnio się zastanawiam, bo jeszcze nie tak dawno za linią mety myślałem że świat się dla mnie kończy, a teraz mam większą świadomość otaczającej mnie rzeczywistości i szybciej dochodzę do siebie. Więc albo organizm się już lepiej zaadoptował do takiego wysiłku, albo może już asekuracyjnie daję z siebie 1,2,3% mniej i niedługo zacznę się uśmiechać, a może po prostu tak wyglądam i tego nie zmienię.

Nie musi, ale to w nim lubię.

Sukces w „mekce” (nie mój)

Dzień w biegu, tak najkrócej można scharakteryzować mijającą niedzielę.

Na dziś zaplanowane mieliśmy starty w dwóch miejscach, pobliskich bo oba oddalone około 10 km od domu.
Musieliśmy dobrze to rozegrać logistycznie no i oczywiście taktycznie. W związku z czym debata co, gdzie jak i na kogo biegniemy trwała do północy , a i tak jednolitej odpowiedzi nie przyniosła.

Ostatecznie rano postawiliśmy, że w biegu przedpołudniowym ja z córkami walczymy o podium w naszych kategoriach, żona biegnie treningowo, a w biegu popołudniowym ja prowadzę żonę na życiówkę, a córki kibicują.

Start poranny przyniósł sukces młodszej córce, która stanęła na trzecim miejscu podium, można rzec sukces podwójny bo bieg puszczony po ewidentnym falstarcie .
I już na starcie musiała odrabiać naście metrów straty gdyż czekała do końca aż start zostanie powtórzony, niestety musiała gonić, ale 600m – było gdzie odrabiać.






Starsza córka uplasowała się na 4 miejscu, ale że w swojej „karierze” stała już na pudle przyjęła sukces siostry z radością.

Mi również przypadło to najgorsze miejsce dla sportowca.

Dlaczego w mekce – bo tam 2 lata temu zaczęła się nasza rywalizacja sportowa i z samym sobą.
Tam 2 lata temu stanąłem w swych dwudziestoletnich pumach pierwszy raz na starcie przestraszony w drugiej linii od końca, a dziś pewny siebie w drugiej linii od początku - już w innych butach.




Po zawodach powrót do domu, kąpiel, obiad, zmiana koszulki i na drugie zawody.


Ustaliłem z żoną że prowadzę ją w tempie 5:50, trzymaliśmy czas do 3 km, niestety zakręciło jej się w głowie, przystanęliśmy i tym samym marzenia o PB prysły, szczęśliwie pozbierała się szybko i ukończyliśmy bieg. Być może 2 starty w jeden dzień to za dużo aby w taką pogodę atakować rekord.




Wracając jeszcze do mojego startu to miałem założenie treningowe aby pobiec pierwszy raz w życiu na zawodach km poniżej 4min, a może i cały dystans jeśli dam radę.
Bieg był rozgrywany na dystansie 3600m była więc ku temu jedyna okazja.

Częściowo się udało, a całościowo zawody wg. zegarka (bo pomiaru czasu nie było) ze średnią 4:00, gdyby nie to że właściwie sam znowu prowadziłem wyścig (czy nikt nie może biegać w moim tempie, albo ja czyimś ), gdyby nie to że nie miałem z kim finiszować przed metą i to że dłuuugo unosiłem ręce do góry bo przecież spiker wyczytał moje nazwisko , to z pewnością tą 1 sekundę na tym wszystkim bym zarobił.




A te ręce to już mi tak zostały nawet leżąc, co zaniepokoiło fotoreportera który nie wiedział czy to nadal poza do zdjęć, czy do niebios o życie (napis życie na zdjęciu to tylko z portalu życie pabianic)



Na szczęście córka czuwała i uspokoiła go że to normalna poza taty i nieraz już się z tego podnosił.
(nie żartuję, na prawdę zapytał czy wszystko OK)

, a przynajmniej jego zalążek.

Wyszedłem dzisiaj na trening z planem w głowie jak ma wyglądać i co chcę zrealizować.

Wstępnie poustawiałem zegarek abym mógł w jakiś sposób kontrolować to co będę wykonywał i mógł później to odczytać czy zrealizowałem.

Założyłem:
Dobiegam na miejsce w tempie 5:20
Biegnę 6 kółek naprzemiennie w tempie 4:15 / 4:50
Wracam w tempie 5:20



Pytanie do Was, czym jest średnie tempo a średnie tempo ruchu ?


Wyszło 5:21 / 4:17 / 4:48 / 4:16 / 4:47 / 4:13 / 4:45 / 5:15

Jak na pierwszy raz to nieźle, choć łatwiej było pobiec równo te szybsze okrążenia niż te wolne gdzie w końcówce musiałem zwalniać aby nie zamknąć za szybko.

Dlaczego takie tempa - nie wiem - wydały mi się do zrealizowania na zmęczeniu przy którym będę mógł posiłkować się zegarkiem i dodatkowo sprawdzać czy realizuję założenia, choć bez zegarka z akceleratorem ruchu, bazowanie na średnim tempie odcinka jest trochę biegiem po omacku.

Debiut uważam za udany, co założyłem zrealizowałem, pierwszy trening zaliczony, bo nie wiem czy coś więcej wniósł.

najlepszy w życiu.

Nie dziw, bo to dopiero drugi.
Że najlepszy, nie znaczy że ne wróciłem nigdy z mojego biegania bardziej zmęczony, ale to że było to na wolniejszych tempach.

W sumie zrobiłem to samo co w poniedziałek (raz - że mi to przypasowało, dwa - że jestem jeszcze ograniczony w jednostkach treningowych), czyli bieg zmienny.
Wychodząc żona ciągnęła mnie ze sobą do parku na ścieżkę biegową, ale ja tłumów nie lubię i przy jej niezadowoleniu wybrałem swoją standardową pętlę 10km, polno-leśną.

Pierwszy kilometr rozgrzewka, kolejne tempa wyklarowały się na bieżąco więc ustaliłem je w głowie 4:30/4:50, wyszło trochę szybciej ale teren lekko pofałdowany więc na spadkach nie będę hamował.
Zrobiłem tak 8km, a ostatni szybszy postanowiłem pobiec na maksa, wyszło 3:48 - fakt że robiłem już bokami, po czym spokojny powrót do domu.

Całość 11,6 km , średnie tempo 4:39/km (wszystkie dane z GPS)




Ostatnie dwa stary w zawodach chyba mnie "przepaliły" bo jakoś lepiej wchodzą mi te tempa poniżej 5:00, chyba że to jeszcze adrenalina związana z robieniem czegoś nowego/innego.

Powyższe treningi to na razie takie moje testy (siebie, sprzętu i narzędzi treningowych), czy coś pójdzie za tym dalej i z tego wyniknie - myślę że w najbliższym czasie napiszę.
Mam na horyzoncie 1 opcje (na 90-120 dni) i 2 jej namiastki i chciałbym do końca tygodnia być bliżej wyboru którejś z nich, ale nie zależy to tylko ode mnie.

P.S. Nie powinienem tego ostatniego kilometra biec tak szybko bo już coś czułem w udzie, ale ta adrenalina i chęć sprawdzenia czy mogę.

Wykonałem dziś trening zaproponowany przez kolegę Jarka:

jarjan pisze: Klasyczny trening kilometrówkowy - polska szkoła:
3 km - rozgrzewka z rozciąganiem
6 x 1km, na przerwie 4 min albo 500m -trucht
ok. 1,5-2 km - schłodzenie
Razem - 13-13,5 km

Rozgrzewka i schłodzenie z żoną czyli w jej tempach 2,18km-7:11min/km i 3,25km-7:15min/km, trening właściwy osobno.

Zrobiłem 5x1km z przerwą truchtu (ok. 3 min), wyszło:
4:04 / 500m / 4:04 / 480m / 4:04 / 490m / 4:06 / 490m / 4:05 - bez zapasu prędkości i sił.

Całość: 12,5km

Zaczynam trenować.

Wiedziałem że chyba kiedyś będę musiał zacząć, ale że już ?
Lecz
Pojawiła się okazja i grzechem było by z niej nie skorzystać, niezależnie co przyniesie zakończenie będzie to dla mnie przygoda dająca doświadczenie i wiedzę która pozostanie i może tylko procentować.

Zgłosiłem swój akces do pewnego projektu , co prawda z myślę dopiero o ewentualnej jego drugiej odsłonie w przyszłym roku.

Bazując na Waszych wpisach w które prawie uwierzyłem, wysłałem z lekką nutką żartu i małym prawdopodobieństwem akceptacji parę słów o sobie.

Jestem po czterdziestce ale talent przeogromny z ukończonym maratonem, więc ryzyko żadne …

Niespodziewanie dostałem odpowiedź która mnie zmroziła.

Zawarte w niej były słowa, że nie ma co czekać na później i abym dołączył do projektu już teraz – mimo że siedziałem wygodnie w fotelu dobrze wysiedzianym przez ostatnie kilkanaście lat, to nogi pode mną się ugięły.
I tylko ostatnie zdanie w odpowiedzi, postawiło mnie na nie, pozwoliło trzeźwo myśląc podjąć decyzję na Tak.

Jak nie teraz to kiedy, jak nie Ty to kto?!


P.S. Wszystko powyższe wydarzyło się naprawdę, więc naprawdę muszę trenować, bo to jest istotą projektu M90 (M-motywator,… 90-dni,…).
Mam nadzieję że nie stracę przez to czytelników, a nawet ich przybędzie, dlatego też zmieniłem na ten czas tytuł bloga.

Kurilp pisze:Napisz coś więcej o tym enigmatycznym M90, bo zbyt leniwy jestem, żeby uzyć wyszukiwarki

Projekt jest unikatowy i mimo że na razie próżno szukać go w sieci - a utarło się że jeśli czegoś tam nie ma, to nie nie istnieje - lecz nie idźcie tym tropem, bo wiecie już że nie jestem fikcyjną postacią lecz konkretnym gościem i co powiem to zrealizuję

Niestety nic więcej na razie nie mogę ujawnić - bo nie ustaliłem tego z druga stroną i nie chcę - bo nie wiem czy drugi raz uniósł bym taki ciężar na swych barkach na tym forum