31-05-2017
Plan WARSAW TRACK CUP 3000m
Z rana było słabo. Łydki zabetonowane straszliwie. W chwili dojazdu na stadion Skry wcale nie lepiej. Jedyny plus to to, że dwa dni nigdzie wieczorami na miasto nie wychodziłem i puls zleciał do bardziej przyzwoitych wartości. Początkowo stwierdziłem, że takie bieganie z pełnego treningu i na zajechanych nogach nie ma zupełnie sensu i już miałem nie startować. Trener jednak był nieubłagany i biec kazał, więc poleciałem po numer i zacząłem się przebierać. Przed startem miałęm zrobić 2km truchtu + 4-5 przebieżek po około 150m. Czasu starczyło na 1600m i jedną niepełną przebieżkę :D Nie wróżyło to za dobrze, tak samo jak to że nie miałem zupełnie planu nawet jak to pobiec. W mojej grupie biegła jednak jedna osoba którą w miarę kojarzyłem z internetu i znałem +/- jej czasy. Wiedziałem, że jak ruszy pierwszy i się przykleję to jest pewnie opcja wybiegania 10:45. Ruszyliśmy w grupie 28 osób i tak jak myślałem on ruszył mocno pierwszy, wieć wskoczyłem za niego i się trzymałem. Pierwszy km wszedł w 3:26. Niestety na 150m odcinku mocno wiało i stawiało do pionu, za daleko byłem na pierwszych 800m od prowadzącego i musiałem z tym walczyć sam. Jednak gdy udało się go dojść po wyjściu na 2km to odziwo straszliwie opadł z sił i zostałem sam. Co kółko czekałem, aż ktoś i mnie dojdzie i da plecy na wietrznym kawałku ale nie doczekałem się. Do ostatnich 400m szło bez historii odziwo w miarę równo po 3:32-33. Gdy wychodziłem na 400m kątem oka już widziałem za plecami dwie osoby przesuwające się mocno do przodu, wiedziałem, że już raczej po mojej walce, bo i nogi coraz cięższe i znów czeka odcinek z wiatrem i tak jak przypuszczałem ataku przed tym momentem nie było. Na 150m przed metą wyskoczył mi zza pleców zawodnik i pognał do mety. Początkowo chciałem już odpuścić by trochę ból zmalał ale widziałem, że niedaleko za mną jest kolejny, a tego już nie chciałem puścić, wieć starałem sie chociaż trzymać tempo. Około 100m do mety okazało się, że pierwszy zawodnik nie odchodzi dalej niż tych 5-8m, więc zebrałem się na ostatni desperacki atak. Na początku zerkał za mną to przez lewe to przez pare ramię co 1-2sek ale specjalnie nie kwapił się do mocnego finishu. Jednak gdy na 60-80m przed metą ruszyłem ile fabryka dała to się też w końcu zerwał. Dawno nie miałem takiego boju na ostatnich metrach. Lecieliśmy mocno do odcięcia, na metę wpadliśmy ramię w ramię z czasem 10:32-33 (śr. po 3:30-31). Pewnie dzięki tej walce bark w bark udało nam się urwać kilka sekund.
Czas w stosunku do zeszłorocznego Warsaw Track Cup poprawiony o 29 sekund, gdzie tam był to start do którego się przygotowaywałem, gdzie tutaj był robiony na zmęczneiu i z pełnego treningu, wieć chyba lepszego wyniku nie mogłem sobie wymarzyć. Zwłaszcza, że to są prędkości na których nigdy w treningach nie operuję. Poniżej 3:30 biegam jedynie odcinki 100 i 200m. Po 3:30 na km sporadycznie robię jedynie 400m. Wszystko co wyżej biegam dużo wolniej (najmocniejszy trening jaki miałem to 3x2km po 3:36-40). Stąd pewnie jeszcze mam lęk przed tak wysokimi (dla mnie) prędkościami i chcąc zejść poniżej 10min na 3000m chyba będę musiał pogadać z trenerem by dodać trening na prędkościach startowych na 3k i 1.5k.
Muszę się też w końcu zabrać za wagę i pozbyć się 6kg balastu bo ciąży niemiłosiernie.
