mdj - od zera do półmaratonu we wrześniu / walka z ITBS
: 20 sty 2011, 20:46
Witam, zaczynam (ponownie) przygodę z bieganiem i z blogowaniem - takie miłe 2 w 1.
Nie jest to moje pierwsze podejście do tematu biegania, biegałem już kiedyś przez ok 3 miesiące, jednak praca na trzy zmiany nie pomagała w systematycznym treningu i temat ucichł. Powrót do biegania kiełkował we mnie przez ok 3 lata, jednak nie mogłem się zmusić do tego by znów ubrać się w dres i drałować przed siebie.
Przełamałem się niedawno - skłonił mnie do tego stres, z którym spotykam się codziennie w pracy (kieruję dwudziestoosobowym zespołem) oraz mały synek, który daje mi ostro do wiwatu. Czas kiedy biegam, mam tylko dla siebie, co bardzo mi odpowiada - chyba każdy z Was wie o czym piszę
Po biegu czułem się wspaniale.
Mój cel to PRZEBIEC pilski półmaraton, który odbywa się we wrześniu.
Trenuję w systemie wtorek/czwartek/sobota/ niedziela
20.01.2011
Temperatura 0 stopni. Było mi troszkę zimno, dobrze, że jedzie już do mnie koszulka Kalenji z długim rękawem.
Dystans:
Skromne 2 km w czasie 11'06
Po ostatniej niedzieli, kiedy to przebiegłem 5 km w 35 min odczuwam dziwny dyskomfort podczas biegania - mianowicie sztywnieją mi mięśnie w okolicach stawu skokowego i piszczeli. Muszę przejść w marsz żeby minęło, i dopiero potem mogę dalej biec. Dziwne, nigdy przedtem czegoś takiego nie miałem. Bardzo mnie to irytuje, ponieważ mógłbym spokojnie biec dalej, jednak boję się kontuzji. Chyba nie obejdzie się bez nowych butów, biegnąc ląduję na pięcie, więc może moje Adidasy już nie amortyzują.
Nie mam tendencji do tycia, przy wzroście 190 cm ważę 81 kg. Chudnąć nie chcę, więc jem wszystko i dużo.
Nie jest to moje pierwsze podejście do tematu biegania, biegałem już kiedyś przez ok 3 miesiące, jednak praca na trzy zmiany nie pomagała w systematycznym treningu i temat ucichł. Powrót do biegania kiełkował we mnie przez ok 3 lata, jednak nie mogłem się zmusić do tego by znów ubrać się w dres i drałować przed siebie.
Przełamałem się niedawno - skłonił mnie do tego stres, z którym spotykam się codziennie w pracy (kieruję dwudziestoosobowym zespołem) oraz mały synek, który daje mi ostro do wiwatu. Czas kiedy biegam, mam tylko dla siebie, co bardzo mi odpowiada - chyba każdy z Was wie o czym piszę
Po biegu czułem się wspaniale. Mój cel to PRZEBIEC pilski półmaraton, który odbywa się we wrześniu.
Trenuję w systemie wtorek/czwartek/sobota/ niedziela
20.01.2011
Temperatura 0 stopni. Było mi troszkę zimno, dobrze, że jedzie już do mnie koszulka Kalenji z długim rękawem.
Dystans:
Skromne 2 km w czasie 11'06
Po ostatniej niedzieli, kiedy to przebiegłem 5 km w 35 min odczuwam dziwny dyskomfort podczas biegania - mianowicie sztywnieją mi mięśnie w okolicach stawu skokowego i piszczeli. Muszę przejść w marsz żeby minęło, i dopiero potem mogę dalej biec. Dziwne, nigdy przedtem czegoś takiego nie miałem. Bardzo mnie to irytuje, ponieważ mógłbym spokojnie biec dalej, jednak boję się kontuzji. Chyba nie obejdzie się bez nowych butów, biegnąc ląduję na pięcie, więc może moje Adidasy już nie amortyzują.
Nie mam tendencji do tycia, przy wzroście 190 cm ważę 81 kg. Chudnąć nie chcę, więc jem wszystko i dużo.
Tamtędy już nie będę biegał, zęby mi miłe 
- niestety bieganie, praca w mojej głównej firmie i dorywcze pisanie artykułów daje o sobie znać. O 18 godzinie zasypiałem - dosłownie! Weekend miałem mieć wolny, jednak będę odbywał dwudniowe szkolenie. W przyszłym tygodniu wyjazd w delegację - krucho z odpoczynkiem, krucho. 
. Jednak zrobiłem to, co moja żona zawsze robi jak ma chandrę, czyli małe zakupy. Zamówiłem sobie na Allegro buty Ekideny 75 i koszulkę z długim rękawem Kalenji. Teraz na spokojnie zastanawiam się, czy z butami dobrze zrobiłem, bo wciąż mam dylemat, czy nie lepiej było dołożyć trochę i kupić coś lepszego. Niestety na ten moment mogłem pozwolić sobie tylko na tyle. 
Za pierwszym razem widziałem tylko Straż, na drugim okrążeniu Straż + kolejkę ludzi ze smętnymi minami. Widok bezcenny 
Dobrze im tak!
Co najgorsze, nie miałem dostępu do sieci, więc dwugodzinna podróż do domu minęła mi na wierceniu się w fotelu i emocjach. Wpadam do domu, odpalam Facebooka - prawidłowa odpowiedź jeszcze nie padła. Mail do Brooks USA, i nerwowe oczekiwanie. Sprawdzam skrzynkę po kwadransie i...jest!! Otwieram wiadomość a tu rozczarowanie...Autoodpowiedź, że ktoś napisze do mnie w ciągu 1-2 dni roboczych. Ehh...Na wszelki wypadek kazałem mojej narzeczonej sprawdzać co jakiś czas skrzynkę, ja musiałem iść do pracy. 
!! I padają słowa - Brooks Gazelle.