Są gdzieś takie plany treningowe do maratonu gdzie przy okazji poprawi się wyniki na 5 i 10km ? Chętnie potrenowałbym do przyszłej wiosny według takiego planu

Tego nie wiem, nie znam się. Nie wczytuję się w profile fejsbukowe ani nie znam żadnej znanej blogerki.

Szkoda, że tego nie nabiegał w Poznaniu. Byłby na pudle!

Adam ma racje, że o wartości takiego materiału decyduje nie tylko poziom sportowy, ale także osobowość zawodnika, a tej akurat Dominice nie można odmówić. Jej poziom sportowy również regularnie się podnosi, a to co zrobiła na finuszu Maratonu Poznańskiego było moim zdaniem wystarczającym powodem do powstania tego materiału. Mnie w tym finiszu zaintrygowała sprawność poruszania się na czworaka oraz dynamika z jaką wstała na nogi po niespełna 30sekundach leżenia. Może dlatego nawet Dominika nie rozumie do końca przyczyn tego kryzysu
P.S. jak powstaną materiały o Patryku, cz Damianie też je chętnie zobaczę, szczególnie że drugiego znam od kilkunastu lat, a pierwszy chce wystartować w WFL.

Dlatego uważam że to nieprawidłowe przeliczenie. W praskim osiągnęła naprawdę dobry wynik z tym że przy 13-14 stopniach bez wiatru i słoneczka bo to nocny bieg i przy naprawdę płaskiej trasie. A Poznań zapowiadał się na ciepły i wilgotny i naprawdę przy nie najłatwiejszej trasie. Nie jestem taki pewien że zrobiła by Poznań 2:40. Myślę że opóźnienie miało spory wpływ na wynik, tym bardziej że śniadanie zjadła słabe. Dlatego powinna zmienić założenia startowe, a tego nie zrobiła.




W moje ocenia powinna, ze względu na śniadanie i opóźnienie biegu.



Kryzys zaczął się wcześniej i nie trwał 5-10 km. Połówkę zrobiła w tempie 3:41, już na odcinku 21km-25 km spadło jej na 3:52. Kolejna piątka w tempie 3:56 (to była łatwa część biegu, bo większość z górki), a później było już tylko gorzej i powyżej 4:00. Znacznie brakowało mocy.

Mimo wszystko podziwiam sukcesy. Jeśli chce jechać na olimpiadę musi zajść spora zmiana jakościowa i ograniczanie startów, tylko czy zdoła się ograniczyć z tego co lubi. Na to co widzę nie sądzę. Jest ultrasem, a to zupełnie inne bieganie niż bieganie maratonów w 2:30.

Pozdrawiam
T

Z tego co pamiętam z podstawówki, to Damian w wieku 12 lat zrobił 1000 m w 2.48 (jeśli był dobrze wymierzony, bo my to biegalismy w szkole dookoła jeziorka w Kętrzynie, gdzie pełne okrążenie ma ok 1100-1200 metrów - teraz tam nie mieszkam to nie powiem dokładnie))- potem wygrywał wszystkie okoliczne biegi.
PS Przecież Damian wygrał Silesia Marathon 1 października w czasie 2.23.36

Według mnie Dominika jest odważna. Dzisiaj każdy kto się w jakiś sposób wychyla musi być odważny i pewny, że przetrwa w dobrej formie komentarze, które otrzyma. Dla sportowców chyba najtrudniejsze jest przebrnięcie mentalnie właśnie przez te "komentarze".
W zeszłym roku Dominika mówiła, że chce zdobyć Mistrzostwo Polski w różnych specjalnościach biegowych. Zrobiła to, jest Mistrzynią maratonu, w górach też nie ma sobie równych. Nie ma takiej drugiej zawodniczki.

Zresztą powtarzam, że nie sztuką jest dobrze biegać gdy nie ma się żadnych obowiązków na głowie. Powiedzcie mi, czy znacie inną mamę, która potrafi tak biegać?

Innym fenomenem jest Robert Faron. Dziwię się, że nikt z nim nie chce przeprowadzić wywiadu po tym jak widzę co w tym roku wyczynia. Z tego co widziałem na zdjęciach to ma dzieci. Mogę się założyć, że nie ma drugiego takie człowieka w Polsce, które przeżyłby takie starty na takim poziomie. Według mnie Robert jest ze stali, mówcie co chcecie, ja to wiem.

Po pierwsze - kto nie ma obowiązków na głowie? Jak ktoś nie ma rodziny czy dzieci, to nie znaczy, że nie ma obowiązków.
A po drugie, nie rzecz w obowiązkach, a w poukładanym życiu. Można mieć masę obowiązków wynikających z tzw. życia rodzinnego, ale jednocześnie ogólny życiowy "dobrostan" i komfort psychiczny, który dla uprawiania sportu na wysokim poziomie wg mnie jest kluczowy.

I z tym związana jest jedyna kwestia, która mnie czasem w niektórych wypowiedziach Dom nieco irytuje: "możesz wszystko". Nie zgodzę się z tym, bo nie wszystko jest zależne tylko od nas. Każdy ma inną sytuację, jest w innym momencie życia i ma inne zasoby psychiczne w sensie zdolności do adaptowania się do zmian, wychodzenia na przeciw trudnościom itp. Może to jest właśnie kwestia owej osobowości, ale jeśli ktoś je nie ma, albo nie ma tak silnej, to co ma zrobić?
Znam osoby, które nie mają tychże "obowiązków", ale im się świat na głowę z jakiejś przyczyny zawalił, i niestety nie mogą wszystkiego. Znam też osobę, która ma dwoje małych dzieci i ciężko, nieuleczalnie chorego współmałżonka, i ona też nie może wszystkiego, choćby chciała. Sytuacje są różne, ludzie są różni.
Dominice, życie - jakoś tam - chyba dobrze - się ułożyło, i ma to ogromny wpływ na przebieg kariery sportowej. Ale nie każdy tak ma. I nie każdy może znaleźć pracę nawet w takim mieście, jakim jest Warszawa.

Z całym szacunkiem dla Dominiki - znamy, niejedną.

Dominice - jak zwykle - życzę powodzenia, i podziwiam, bo jednak postęp, jaki zrobiła od czasu, kiedy była przeciętną amatorką, z którą parę razy nawet dawno temu wygrałam , jest imponujący, i oby tak dalej!

beata - w punkt.

Dominice niezmiennie kibicuję, choć to szłaput okropny i wariatka.

A kto to "szłaput" ? Ciekawe jak oceniacie szanse Dominiki na <2:30 za dwa lata?

zróbmy ankietę

Dobra, jest ankieta w pierwszym poście.

sorki, literówka

https://sjp.pwn.pl/sjp/szalaput;2576969.html

Znajomy w ciągu roku zrobił progres z 2:39:50 na 2:33:38. W wieku 44 lat. Jeśli Dominika czuje się na siłach - ma szansę. Czy się uda - to inna bajka