Forum Bieganie.pl

Skomentuj artykuł Wielowartsowy system treningu Petera Coe

Ciekawe, lecz czekam na "klocki" Adama Kleina. Obawiam się, że znacznie bardziej mi się przydadzą.

Mnie troszkę dziwi fakt, że w tych metodach treningowych pomija się krosy, czyli biegi na pofałdowanym terenie. Greiff, Daniels i - jak widać - także Coe nie uważają tego jako środka treningowego. A dobry kros to i siła (dla mięśni) i interwał (dla serducha) i technika (zbiegi).

Seb Coe miał lepszą technikę niż Kszczot, Lewy i Czapi. Brak krosów w planie najwyraźniej mu nie zaszkodził.

Po pierwsze myślałem o biegaczach amatorach, a po drugie to nie wiemy czy nie robił ich mimowolnie, np. na obozach górskich (znakomita większość amatorów nie ma takiej okazji) czy zwyczajnie robiąc rozbiegania po pofałdowanym terenie (większość mieszka na terenach równinnych). Stad moje wątpliwości.

Tomek W pisze:Mnie troszkę dziwi fakt, że w tych metodach treningowych pomija się krosy, czyli biegi na pofałdowanym terenie. Greiff, Daniels i - jak widać - także Coe nie uważają tego jako środka treningowego. A dobry kros to i siła (dla mięśni) i interwał (dla serducha) i technika (zbiegi).

Ale Peter Coe zakładał, że te jednostki treningowe jak najbardziej mogą być robione w krosie, nie koniecznie na stadionie i on często biegał krosy, podbiegi.

Po obejrzeniu ostatnich MP na 10000m mam poważne wątpliwości, czy robienie krosów automatycznie poprawia technikę biegu. Jeżeli tak, to strach pomyśleć jak wyglądaliby w biegu nasi wyczynowcy, gdyby nie robili krosów.

Skoro mięśnie pracują wielokierunkowo to na pewno daje to korzyści. No, i z Twojego punktu widzenia zbiegi są jak najbardziej zasadne, nawet jeśli robione mało świadomo.

yacool pisze:Po obejrzeniu ostatnich MP na 10000m mam poważne wątpliwości, czy robienie krosów automatycznie poprawia technikę biegu. Jeżeli tak, to strach pomyśleć jak wyglądaliby w biegu nasi wyczynowcy, gdyby nie robili krosów.

Chodziło mi raczej o technikę zbiegu, tak aby lekki zbieg wykorzystać na odpoczynek a nie zakwaszać "czwórki".
@Adam: Nawet jeśli to w planach (przynajmniej tych, które znam) nie ma nic na ten temat napisane wprost.

Tomek W pisze:@Adam: Nawet jeśli to w planach (przynajmniej tych, które znam) nie ma nic na ten temat napisane wprost.

No to jak dopisze to Ci wystarczy ?
Jak sie przyjrzysz temu obrazkowi to zobaczysz.

Zbiegi są wymagające. Podobnie jak urozmaicony teren, ale ja wychodzę z założenia, że nauka powinna odbywać się od metod najprostszych do najtrudniejszych. U nas najwyraźniej preferuje się odwrotny kierunek, czyli im trudniejsze ćwiczenie tym większe oczekiwanie po nim, że poprawi się ruch. To trochę tak jakby uczyć dziecko czytania i pisania od razu rzucając mu na rozkład epopeję narodową.

"Trudne" to kwestia dyskusyjna. Moze są bardziej wymagające fizycznie, ale koordynacyjnie niektóre te Twoje "fikołki" są trudniejsze.

No tak, najpierw by trzeba było określić na czym polega gradacja trudności.
Według mnie najprostsze na skali są wszelkie fikołki, koordynacje i inne zabawy z ciałem, nie wymagające żadnej wytrzymałości, siły czy szybkości. Najtrudniejsze na skali są te ćwiczenia, podczas których rośnie przeciążenie dwu, albo i trzykrotnie. Czyli, wieloskoki, trudny teren i zbiegi. Im większe nachylenie i większa prędkość tym większe przeciążenia. Taka jest moja definicja trudności. Widać to wszystko jak na dłoni u kobiet, ale mężczyźni też sobie nie radzą z przeciążeniem. A to że komuś nie wychodzi zabawa koordynacyjna, to tylko kwestia wprawy i zaangażowania. Już podczas pierwszego kontaktu z takimi "fikołkami" można zaobserwować progres. Natomiast praca na dużych przeciążeniach, to ewentualny progres, ale liczony w latach.

Tomek W pisze:Mnie troszkę dziwi fakt, że w tych metodach treningowych pomija się krosy, czyli biegi na pofałdowanym terenie. Greiff, Daniels i - jak widać - także Coe nie uważają tego jako środka treningowego. A dobry kros to i siła (dla mięśni) i interwał (dla serducha) i technika (zbiegi).

Szkolenie jakiej techniki powodują zbiegi?

Adam, przeczytałeś ta cala książkę?