Forum Bieganie.pl

Słuchajcie, dostałem od Mikołaja, książkę Advanced Marathoning. W związku z tym, będę sie teraz czasem wymądrzał . Jest tam opisanych sporo sylwetek i historii róznych biegaczy.
Na poczatek chciałem wam opisać historie kobiety, która zabrała sie za bieganie (zawodowe bieganie) jednak dosyć późno.

Welch zaczęła biegać w 1979 roku w wieku 34 lat dla zdrowia i kondycji. Była bezrobotna, paliła, czasem zbyt duzo piła. Jej mąż wciągnła ją w bieganie. Wtedy, w '79 po pewnym treningu, jak mówi jednak nie odpiowiednim pobiegła swój pierwszy maraton: 3:36.
Nie zdawałam sobie sprawy, że mogłabym być dobra - mówi. To się zmieniło, po tym, jak  zajęła drugie miejsce gdzieś w jakims biegu przełajowym na 10k. Jej mąż Dave (życiówka 2:46) dużo czytał o teorii treningu i zaczal to stosować wobec żony.
Zaczęła się gwałtownie poprawiać. W 1981 w Londynie pobiegła 2:59. W 1983 w Nowym Jorku juz 2:32 (gdzie zajęła trzecie miejsce).
W 1984 roku, w wieku 39 lat, zajeła 6-te miejsce na Olimpiadzie w Los Angeles z czasem 2:28.
W 1987, w wieku 42 lat, pobiegła w Londynie 2:26:51 w kwietniu, a na jesieni tego roku wygrala Maraton w Nowym Jorku z czasem 2:30:17.

No to tyle, dla wszystkich tych którzy zaczynaja biegać niezależnie od wieku. Za czas jakis przytoczę jeszcze inne ciekawe przykłady.

Priscilla nadal biega . Kilka miesiecy temu zaczalem ja sledzic i wytropilem ja bodajze w Colorado , gdzie jak domniemam mieszka obecnie ( ma w tej chwili ponad 50 lat ) .
W 88 roku podczas maratonu w Bostonie stalem kilka minut kolo niej podczas pasta party . Chcialbym uscislic , ze jest wyjatkowo genetycznie zbudowana do tego sportu - taki maly kosciotrupek .
A zreszta nie trzeba szukac poza granicami . Jeden ze stalych uczestnikow imprez biegowych w Warszawie , trenuje prawie wylacznie uczestniczac w zawodach . Pije , pali a mimo to od 20 lat plasuje sie w scislej czolowce biegaczy w swojej kategorii wiekowej .

Wojtek, kurrrrcze, nie wkurzaj mnie , ja tu daje takie przykłady a ty mi tu o uwarunkowaniach genetycznych??? Pozwój mieć nadzieję

To ja sam chcialem miec nadzieje . Jak mnie postawili w Bostonie wdrugiej linii , kolo Kenioli ,tuz za Rosa Mota ( znamy ktoto jest ? ) to myslalem ze zwatpie . Keniole byli postury naszych 15 latkow z ta roznica , ze mieli rozmiar butow zblizony do kajaka .
Jak sie potem ogladalem na telebimie to na tle tych scigantow wygladalem jak bydlaczek .
Ale nie wszystko stracone . Byl taki kanadyjczyk - Peter Maher , ktory mimo wygladu ala gora miesa , byl jakis czas temu posiadaczem najlepszego wyniku na swiecie na 25 kilometrow

oooo to moje 24 lata (nie dlugo 25) to jeszcze wcale nie zapozno na dobry wynik. Prawda FREDZIO????? Napisz cos wiecej o tej ksiazce. I jak tylko mozesz to podawaj wiecej takich przykladow

Wojtek

I ja mam taką nadzieję,że któregoś dnia po wielu latach trenigów osiągnę jakiś ładny przyzwoity czas ))

hehe no ładnie:) ja mam 17 lat i chyba nigdy nie osiągnę takich wyników jak ta kobieta

Wiekowo, ze swoja dawno skonczona 40-ka jestem duzo blizej Priscilli Welch niz neo. Oznacza to chyba, ze mam tez wieksze szanse aby osiagnac jej wyniki...

kledzik

Jeden wniosek: oto co daje solidny, kochający trener.