Forum Bieganie.pl

"Kiedy stajesz na linii startu pomyśl jakim szczęściarzem jesteś, że się tutaj znalazłeś."

Wasze komentarze?

Jak się zastanowić to rzeczywiście wielkie szczęście móc robić to co się lubi. Nie każdemu jest to pisane.

Tym bardziej sie ceni TO SZCZESCIE, po  przerwie ,spowodowanej kontuzjia !

Lepiej nie, jeszcze stwierdzisz, że sukces jest już osiągnięty i spadnie Ci motywacja do naciskania kiedy już linię startu przekroczysz.

Cóż... sam mam to szczęście, że jeśli mówię o swojej pracy to nieraz dodaję, że "nie dość, że robię to co lubię, to na dodatek jeszcze mi za to płacą"  ;)  Na dodatek, nie muszę pracować "od - do" (gdyż liczą się publikacje a nie odsiedziane godziny) i dzięki temu bez problemu mogę biegać codziennie  :)


Sławomir Stachniewicz

Quote: from stachnie on 2:10 pm on June 20, 2002
"nie dość, że robię to co lubię, to na dodatek jeszcze mi za to płacą"

Czyżbyś pracował w sex bisnessie, pardon, show biznesie

oprocz szczescia startowego jest jeszcze metowe- zrobilem cos czego nie zrobilo pare znanych mi osob, ale sie zdziwia! Jest to taki czysto ludzki aspekt dumy, oczywiscie pozytywnej, motywujacej i tym podobnej

Quote: from PAwel on 1:10 pm on June 21, 2002

Czyżbyś pracował w sex bisnessie, pardon, show biznesie

Brrr... aż mnie ciarki przeszły na samą myśl. Jestem astrofizykiem, komputerowcem-symulantem  ;)


Sławomir Stachniewicz

Taka satysfakcje na linii startu odczulem w Bostonie . Nie dosc , ze moglem tam byc to znalazlem sie w strefie przeznaczonej dla elity swiatowego maratonu . Truchtalem ramie w ramie z mistrzami swiata , kiedy wolniejsi zawodnicy mogli sie na nas tylko popatrzec , stojac karnie za lina odgradzajaca ich od elity .

 Nieżle, to musiało być coś niepowtarzalnego. Aaaa no i pewnie niezbyt szybko żeście truchtali.

Z truchtem nie przesadzalismy . Za to po starcie wpadlem w panike i za ostro poszedlem do przodu . Po prostu balem sie , ze podczas siapiacego deszczyku wykopyrtne sie na tym asfalcie a pedzaca za mna watacha ( jakies 7 tys. luda ) , przebiegnie mi bez pardonu po glowie ( bylo ostro z gorki ) .
W efekcie na pierwszej mili bylem pierwszy i sila zmusilem sie by zwolnic i poczekac na Marczaka . Co z tego ? 5 kilometrow mielismy i tak w okolo 14:45 a dyche nadal na rekord swiata .

Kim jest Marczak? Dla mnie jest to zabójcze tempo nawet na 2000 m. Przy tych prędkościach to człowiek postrzega świat (jego elementy) jako obiekty które należy ominąć lub przeskoczyć, okrzyki i oklaski widzów mieszają się tworząc bardzo przyjemny szum. Człowiek patrzy tylko dwa, trzy metry przed siebie, nie wykonuje żadnych zbytecznych ruchów, własne nogi udowadniają, że jest się wtedy kimś wyjątkowym. Człowiek się cieszy, że jest współaktorem wielkiego spektaklu. Ty Wojtku miałeś coś więcej- byłeś aktorem pierwszoplanowym. Nawet nie wiesz jak Ci tej chwili zazdroszczę, na samą myśl aż krew się gotuje.

Woltek, zazdroszczę C istartu w Bostonie.

Nie mów tylko, że na tym słynnym ostatnim podbiegu przed metą nadal biegliście na rekord świata.