Bieganie po asfalcie niszczy kolana

Wysłane z mojego A5_Pro .

Samej książki nie czytałem, chociaż miałem ją w rękach w Empiku, ale przeglądając Spis treści stwierdziłem, że większość rzeczy jednak już znam. Bardziej inspirowała mnie książka Marcina Napiórkowskiego "Mitologia Współczesna", zresztą autor bardzo ciekawie pisze też na swoim blogu pod tym samym tytułem http://mitologiawspolczesna.pl/

Skupiłem się rzeczywiście trochę bardziej na żywieniowych aspektach, a z samym treningiem pewnie by zebrało się tego więcej, zresztą podajecie doskonałe przykłady, ale miało być krótko i zwięźle

Sporo rzeczy o której pisałeś jest w tej książce.
Kilka rzeczy z Twojego felietonu i przytaczanej książki mnie zaskoczyło, chociaż wcześniej o tym pisano.
1. Buraki w diecie sportowca. Wśród biegaczy jest przekonanie o tym, że pijąc sok regularnie, wpływamy pozytywnie na morfologię krwi. Przypomniałem sobie jak to kilka lat temu na obóz w Alpach, zawodowa biegaczka przytaszczył ze sobą worek buraków z Polski.
2. Lewoskrętność witaminy C obśmiano już dawno ale obecnie modyfikuje się opinie na temat jej skuteczności. Znam biegaczy, którzy biegali maratony poniżej 2:50, którzy wręcz obżerali się witaminą przyjmując dawki po 2000-3000 jednostek. Tymczasem okazuje się, że w papryce żółtej jest witaminy C szesnastokrotnej więcej niż w cytrynę, że w kwestii przeziębienia, witamina C jest neutralna a przyjmowana w dawkach wysokich, wręcz szkodzi.
Przytoczoną książkę, polecam osobą które maja małe dzieci ( mnóstwo informacji o szczepieniach, pielęgnacji, itd ), młodym mamom oraz wyznawcom wszelkich diet.
Szczególnie przestrzegam osoby które nie mając problemów zdrowotnych wpadły w modowy trend spożywania posiłków bezglutenowych. Podobno, dla zdrowych, taka dieta jest szkodliwa.
Książka ta trochę obala mity a trochę jest forma poradnika.

Bieg to zdrowie.
Jak to kiedyś rzekł pewien ortopeda w czasie oględzin mojego kolana: Ogromny wzrost popularności biegania może zmniejszy nieco ilość pracy dla kardiologów ale my ortopedzi na pewno nie bedziemy narzekać.

Ale sam przyznasz że to raczej nie wina asfaltu samego w sobie a raczej ciulowego punktu wyjścia samego biegającego.

Wysłane z mojego A5_Pro .

Pracując z biegaczami jako trener wsparcia (trener przygotowania motorycznego) najczęściej słyszę:

- że mam nie robić siły tylko stabilizację,
- że mam budować siłę tylko na wysokich powtórzeniach > 10
- że mam pracować głównie obwodowo,
- że jak zacznę robić z zawodnikiem siłę to na pewno złapie kilka kilogramów

Dlaczego wśród trenerów biegania panuje przeświadczenie, że wiedzą więcej od trenera przygotowania motorycznego więcej w zakresie kształtowania siły i mocy?

Co ciekawe kiedy rozmawiam z trenerem i mówię, że moim zadaniem jest

- niwelowanie słabych punktów zawodnika,
- adaptacja zawodnika do wyższych wymagań w zakresie intensywności i objętości treningowej (prewencja urazów),
- uwzględnienie specyficznych potrzeb dyscypliny docelowej,
- analiza pod kątem objętości i intensywności treningowej w zakresie wpływu jednostek uzupełniających na procesy regeneracyjne

to tak jakbym chciał mu zaszkodzić a nie pomóc. Ciekawe jest też to, że do trenerów PM przychodzi coraz więcej amatorów...

Nawierzchnia przy zastosowanych obciążeniach i wadach konstrukcyjnych nie najnowszego bolidu miała znaczenie wtórne albo i żadne.

Amatorzy teoretycznie i praktycznie o tym wiedzą lub zdają sobie z tego sprawę ale niewiele w tym kierunku robią. Pomijam tu pracę nad siłą z trenerem, niechętnie nawet robię proste ćwiczenia siłowe w domu. To jedna z przyczyn tego, że wielkim mitem biegowym jest popularne treningowe hasło "Trzeba zapierdalać". Niestety to często wiedzie na manowce bo nasza konstrukcja często nie jest do tego zapierdalania przygotowana. Nie każdy może sobie na to pozwolić i nie każdy do takich życzonych sobie obciążeń może dojść samym bieganiem i mieć z tego odpowiednie pożytki

[/quote]
Amatorzy teoretycznie i praktycznie o tym wiedzą lub zdają sobie z tego sprawę ale niewiele w tym kierunku robią. Pomijam tu pracę nad siłą z trenerem, niechętnie nawet robię proste ćwiczenia siłowe w domu. To jedna z przyczyn tego, że wielkim mitem biegowym jest popularne treningowe hasło "Trzeba zapierdalać". Niestety to często wiedzie na manowce bo nasza konstrukcja często nie jest do tego zapierdalania przygotowana. Nie każdy może sobie na to pozwolić i nie każdy do takich życzonych sobie obciążeń może dojść samym bieganiem i mieć z tego odpowiednie pożytki[/quote]

To niestety dzieje się dlatego, że w świecie biegowym i nie tylko pozycja Guru biegowe jest bardzo mocna. Ciekawy jest przykład materiału, który obecnie komentujemy. Mnie zastanawia dlaczego na temat żywienia wypowiada się osoba, która z żywieniem ma niewiele wspólnego? Proszę nie odebrać mnie źle. Uważam, że każdy trener powinien znać pewne zagadnienia ogólne jednak, że nie wchodzić w zagadnienia, które wymagają wiedzy. Dlatego też wielu biegaczy opiera się na opinii Pana który przebiegł 1x maraton bardziej niż osobie, która zajmuje się żywieniem. Tak samo działa to w zakresie prewencji urazów, treningu siły itd. Amatorzy faktycznie maja sporą dawkę wiedzy ale często obarczoną spojrzeniem z jednego "słusznego" kierunku.

To prawda, przyczyn różnych zaniechań i dróg na skróty jest wiele, główna to brak czasu i środków. Po części to bardzo słabe działanie u nas grup biegowych i różnych tego typu stowarzyszeń, które by to w sposób zbiorowy układały tak ekonomicznie jak i organizacyjnie by ułatwiać dostępność tak przez know-how jak i ekonomicznie. Zwykłego biegacza, który ma na swoje hobby ograniczoną ilość czasu i środków to zniszczy. Tu jest konieczność sensownego działania w grupie, która współpracuje z określoną liczbą fachowców. Tak to powinno działać i często działa. Podejście na skróty opiera się na powielaniu dróg innych i powtarzaniu różnych rozwiązań a to jest właśnie świetna droga do tworzenia się mitów jako świata wspólnych doświadczeń, wspólnego języka i symboli tożsamości. To czasem bywa pomocne, czasem szkodliwe a czasem zupełnie bez znaczenia.
Kiedyś przez pewien czas pracowałem z tzw trenerem personalnym by właśnie poprawić siłę. Koszta takie treningu indywidualnego są znaczne a korzyści bardzo rozłożone w czasie. Zrezygnowałem poniekąd z powodu takiego, ze nigdy nie miałem problemu by taki trening realizować indywidualnie. Może jego jakość jest niższa ale taki był mój świadomy wybór. Pożytek był taki, że zweryfikowałem to co robiłem sam przez lata. To nie była weryfikacja bardzo negatywna. Łatwiej by mi było realizować taki trening w grupie, tak mentalnie jak i ekonomicznie. Inny przypadek to moja żona, gdzie tego typu trening dawał bardzo duże efekty gdyż ona nie ćwiczy siły sama tak regularnie i konsekwentnie. U niej korzyści były widoczne nawet w wynikach biegowych.

Co do szpinaku, to nie mit tylko pomyłka. Czeski błąd, opublikowano zawartość żelaza w szpinaku źle stawiając przecinek i zawyżając 10x jego zawartość. Skorygowana po paru latach, w micie istnieje do dziś

Co do szpinaku, opowieści o czeskim błędzie to jest mit który powstał około roku 1972, czyli sto lat po rewelacjach o wysokiej zawartości żelaza w tym warzywie i 80 lat po udowodnieniu, że te rewelacje były wynikiem błędu. Błąd był związany ze złą metodologią mierzenia, a nie ze złym zapisaniem przecinka.

Za te błędy w metodologi czy też w interpunkcji powinien winowajca odpowiedzieć (nie powiem, że beknąć ) bo jego zaniedbania były przyczyną traumatycznych przeżyć pokoleń przedszkolaków. Jak sobie przypomnę konsystencję i wygląd szpinaku serwowanego nam w przedszkolu to mam lekkie kręcenie w żołądku i pewne skojarzenia pastersko-kowbojskie. Kolor był chyba paskudny ale to już stare, czarno białe wspomnienia. Po latach okazało się, ze szpinak może być świetny ale wtedy to niestety była kuchnia staropolska, rozdział żywienie zbiorowe w placówkach publicznych.

Szpinak moze i jest swietny, ale tylko swiezy, np. do salatki. Rewelka!
Ale gotowanego to bym nawet kijem nie zamieszal
Moim skromnym zdaniem beknac powinien wlasnie ten, ktory gotowany szpinak wymyslil

A ja lubię i to nie jest mitem