Bieganie nie jest modlitwą ani w sensie definiowanym przez SJP ani w sensie definiowanym przez (przykładowo) KKK.
Jeżeli natomiast chodzi o to, że podczas biegania mamy czas na przemyślenie istotnych spraw wynikający z oddalenia i wyciszenia (często zagłuszany przez komórki, empetrójki etc.) to po pierwsze na ten aspekt zwraca uwagę wiele osób, występuje w literaturze biegowej, bywa dość często podkreślany i jest powszechnie uznawany za jedną z zalet biegania, a po drugie dotyczy tak naprawdę tylko rozbiegań. Akcent jest po drugiej stronie mocy.



Pewnie, jak się wyrzuca Boga ze swojego życia to człowiek traci równowagę i trzeba sobie znaleźć jakiś ersatz

Ze co?

z uporem maniaka jak ten pliniusz o kartaginie wracam do tego, że najbardziej co wali po oczach to nachalna estetyka dla głupców.
po prostu te felietony są niestrawne dla mnie i wciąż to powtarzam , mówię o formie.
treść to inna para kaloszy, każdy ma prawo do luźnych przemyśleń.to czy się zgadzamy z nimi czy nie to znów kolejna sprawa. tylko na Boga, podawajmy to w potrawce "nie dla idiotów" i nie tak, żeby od razu po przeczytaniu człowiek butelki zaczął szukać, bo na trzeźwo, strawić się tego nie da.
a mialem, kurwa nie pić.
ps
jakiś felieton, kiedy kolejny ?

dzisiaj kolej naczelnego, pewnie się przestraszył :P

cichy, ale ten ostatni w wątku którego dyskutujemy nie jest w formie zły, weź go obczaj w oderwaniu od poprzednich o podobnej tematyce.



Rolli

https://pl.wiktionary.org/wiki/Ersatz#Ersatz_(j%C4%99zyk_niemiecki)

Acha... "odszkodowanie"

dlaczego tylko ta jedna dyscyplina sportowa jest postrzegana przez ludzi w taki sposób?(albo to tylko moje obserwacje, nigdzie nie znalazłam felietonu odnośnie np. gry w szachy i szukania w niej spełnienia) porównywanie wiary w boga do biegania, serio???!!!! a jak kupujemy łyżwy, rolki, rower, czepek, płetwy, kajak i hulajnogę i wychodzimy się poruszać, to też szukamy sensu, mistycyzmu????
przerost treści nad formą....

o to trzeba zapytać zapamiętałych rolkarzy, pływaków itd.

ja mogę wypowiadać się tylko w temacie bieganie: "tak, czasem szukamy"

cichy,
nie czytaj dla zdrowia. Wolna wola, możliwość wyboru itp. pierdoły to największe ściemy jakie ludzie wymyślili, żeby radzić sobie w życiu. Dlatego masz zakaz czytania do odwołania, czyli do wygaszenia zakładki felietony. Ładnie podziękuj za dobrą radę od serca, bo nie masz wyboru.

Ehe... taaaa... Sens istnienia piłeczki kauczukowej odbijającej się między jedna a drugą ścianą podczas pływania można pojąć. I chyba tylko tyle. Ile ja głupich piosenek ułożyłem podczas tych godzin na treningu to nawet nie pamiętam. Ile piosenek wyśpiewanych pod wodą. Ile obelg rzuconych w kierunku nauczycieli. Patrząc z perspektywy osoby siedzącej na basenie 20h tygodniowo to jest to jeden z nudniejszych sportów i niesprzyjający głębszym przemyśleniom.

Jak Steinitzowi pod koniec życia odbiło, to chciał wyzwać Boga na szachowy pojedynek. A przynajmniej tak głosi legenda
Przykład z szachami jest raczej nietrafiony, tam co i rusz spotyka się metafizykę. Jak to nawiązanie (nie pierwsze i nie ostatnie) coś mówi, to raczej to, że biegacze en masse wiedzą tyle o szachach co Polacy o Czechach
Czyli (dopowiadając) dominują stereotypy i wyobrażenia.

A co do pływania to jest rzeczywiście ciekawe. Pływanie to najnudniejszy sport na świecie, człowiek kręci się jak ten chomik w te i we wte. Strasznie otępiające. Próbowałem podczas treningów sobie coś wyobrażać, powtarzać rzeczowniki, czasowniki i liczebniki itp. - jakoś po chwili wszystko odpływa. Stawiam na brak bodźców zewnętrznych - niby powinno sprzyjać medytacji a tak naprawdę odwrotnie - usypia i otępia łeb.

Pliniusz? Nie chodziło Ci czasem o Katona (i to starszego)?

Przynajmniej coś innego ... w innym wątku ekonomia biegu ... wałkowana po raz enty, z tymi samymi argumentami powtórzonymi po raz kolejny jakby były jakąś nowością, a czytając ma się wrażenie, że ekonomia, ekonomika, sprawność układu itp. to nie są elementy całego działu tworzącego klasyczny korpus wiedzy inżynierskiej, tylko jakaś nieodkryta magiczna magia

Jasne, że o Katona, sorry głupi słownik poprawił za mnie.
chciałoby sie napisać.
moja pomyłka oczywiście.
bacz byś nie zgłupiał od mądrości swojej - jak zdaje się eklezjastyk czy inny darwin mówł.
postaram się pamiętać.

Jacool, ale ja muszę czytać, to silniejsze ode mnie.

Katekate, jest jeszcze jedna - wspinanie, i nie sportowe, a w górach .
Wojtek Kurtyka w większości swoich wypowiedzi, artykułów, książek, odwołuje się do transcendentalnego i mistycznego wymiaru wspinania. Ale o ile w górach rzeczywiście można by szukać - albo nawet mieć poczucie, jakiegoś Absolutu, czym ten Absolut by nie był dla każdego, to w bieganiu niekoniecznie. Bieganie może mieć w sobie coś z medytacji, tak samo długa, samotna jazda na rowerze czy długi marsz. Ale wg mnie to wszystko zależy od danej osoby, bo jeden ma takie medytacyjne skłonności albo potrzebę, a inny nie. No i oczywiście każdy ten stan inaczej nazwie, dla jednego to medytacja, dla innego religia, dla trzeciego jakiś trans, a czwarty nic nie zauważy poza wskazaniami polara.
A Magda to góralka i biega głównie po górach, może stąd takie odniesienia/przemyślenia. Biegając po mieście w hałasie trudno szukać w tym nawiązań do religii czy jakiegoś mistycyzmu.

Tak na marginesie - czytam akurat książkę-rozmowę, teologa z ateistą-neurobiologiem, bliżej mi zresztą do tego drugiego. Taki cytat (to akurat wypowiedź duchownego):
"Myślę, że każde, nawet codzienne wydarzenie zawiera pewien potencjał kontaktu z Bogiem i może być zinterioryzowane jako religijne. Zależy to od nastawienia konkretnego człowieka i tego, czy odnosi on swoje przeżycie do Transcendencji".
No więc właśnie, ponieważ o rzeczach subiektywnych i odczuciach trudno dyskutować, więc trudno też atakować kogoś, że napisał o tym, co on czuje czy jak coś odbiera, tu konkretnie podczas biegania. Bo dla innego będzie to totalna abstrakcja i też ma w tym (swoją) rację.

Każdy ma swoją rację i każda racja jest najmojsza.
Abstrahując już od tego, czy wierzę, czy nie wierzę, czy to medytacja, czy wskazania na zegarku, kilka postawionych pytań przez autorkę w felietonie odkrywa coś, co mnie zawsze wkurzało w wierze: wzbudzanie poczucia winy, czy aby nie za bardzo lubię biegać i co inni-Bóg na to, czy przypadkiem bieganie, albo inne czynności nie przewyższa innych wartości w życiu, w tym wiary w Boga.
Chyba jestem zbyt prostym człowiekiem, zbyt prosto traktuję pewne czynności po prostu wychodzę pobiegać :D