Forum Bieganie.pl

No, nareszcie jakiś temat

Przeczytałem z zainteresowaniem. Fajny artykuł, taki ludzki no i choć znam księży co też sportowo napierają (konkretnie na rowerach), jednak wynik w maratonie poniżej 2:30 powala... to chyba ścisła czołówka wśród księży, co? A skoro już tak się miło zrobiło to wszystkiego najlepszego i wesołych świąt dla wierzących i niewierzących biegających.

Ja się nigdy nie bałem problemów w życiu. Gdybym się bał to bym sobie wybrał łatwiejszą drogę w życiu. Studia seminaryjne to 6 lat bycia w kieracie dyscypliny, może nie chodzi o samą naukę, ale o dyscyplinę większą niż w wojsku. Jak się nie ogolisz to cię ściga przełożony. Załóżmy o 22:00 jest sakrum, święta cisza nie możesz się wtedy w ogóle odzywać do nikogo. Przejście z refektarza do kaplicy, wtedy też obowiązuje cisza.

Odkąd przeczytałem "Odejścia" Bielawskiego, patrzę na ludzi z tego zawodu właśnie jako na uciekających od problemów w życiu. Zacytowałem powyższy fragment ponieważ wydał mi się co najmniej ciekawy. Kierat polegający na tym że trzeba się codziennie ogolić, a o od godziny 22:00 przestać się odzywać. U normalnie żyjącego człowieka, zmagającego się z codziennymi problemami, czytanie tego musi wywoływać uśmiech na twarzy.

Szanowny Autorze wywiadu, Heidegger, Martin Heidegger!

Robert W. pisze:Odkąd przeczytałem "Odejścia" Bielawskiego, patrzę na ludzi z tego zawodu właśnie jako na uciekających od problemów w życiu. /.../ Kierat polegający na tym że trzeba się codziennie ogolić, a o od godziny 22:00 przestać się odzywać. U normalnie żyjącego człowieka, zmagającego się z codziennymi problemami, czytanie tego musi wywoływać uśmiech na twarzy.

Robercie, w celu wyrobienia sobie opinii, najlepiej przeczytać kilka książek pisanych z różnych perspektyw. Oprócz "Odejścia" - przeczytać również "Przyjście" .

W swoim biegowym życiu pewnie spotkałeś się z komentarzami nie-biegaczy typu "o, ten nie ma co robić w domu" albo "zamiast biegać, pomóż nam przy betoniarce". Ci co wygłaszają te komentarze nic nie wiedzą o życiu biegacza.
Howgh!

Łukasz R. pisze:Szanowny Autorze wywiadu, Heidegger, Martin Heidegger!

Ech, jasne, dzięki.

Osoboa ks Rafała jak najbardziej inspirująca do biegania. Urzekła mnie postawa pełna pokory i zdystansowania do własnych słabości. Ks. Rafał reprezentuje zgoła inną postawę kapłana niż wiekszość przytłaczających i monotematycznych mówiących o wszystkim z patosem duchownych. Takim clue tego tego wywiadu jest dla mnie przeświadczenie, że życiowa pasja rekompensuje wszystko co chcielibyśmy zmienić a nie mamy na to wpływu.

agatamonka pisze:Ks. Rafał reprezentuje zgoła inną postwę kapłana niż wiekszość przytłaczających i monotematycznych mówiących o wszystkim z patosem duchownych.

Większość, czy może większość z tych, o których głośno?

Adam ciekawe zadał pytania, nie tylko te biegowe...Szacun dla księdza-biegacza!!!

P.S. Ksiądz Rafał na kapelana biegaczy

Robert W. pisze:

Ja się nigdy nie bałem problemów w życiu. Gdybym się bał to bym sobie wybrał łatwiejszą drogę w życiu. Studia seminaryjne to 6 lat bycia w kieracie dyscypliny, może nie chodzi o samą naukę, ale o dyscyplinę większą niż w wojsku. Jak się nie ogolisz to cię ściga przełożony. Załóżmy o 22:00 jest sakrum, święta cisza nie możesz się wtedy w ogóle odzywać do nikogo. Przejście z refektarza do kaplicy, wtedy też obowiązuje cisza.

Odkąd przeczytałem "Odejścia" Bielawskiego, patrzę na ludzi z tego zawodu właśnie jako na uciekających od problemów w życiu. Zacytowałem powyższy fragment ponieważ wydał mi się co najmniej ciekawy. Kierat polegający na tym że trzeba się codziennie ogolić, a o od godziny 22:00 przestać się odzywać. U normalnie żyjącego człowieka, zmagającego się z codziennymi problemami, czytanie tego musi wywoływać uśmiech na twarzy.

Trzeba nie mieć wyobraźni, żeby kapłaństwo sprowadzać do "kieratu" codziennego golenia i wczesnego zasypiania, a dobrej woli i pokory by mówić o osobach z głębokim duchowym powołaniem-ludzie tego zawodu.

bleez pisze:Adam ciekawe zadał pytania, nie tylko te biegowe..

Fajnie, że Rafał na wszystkie pytania odpowiadał, że nie zastrzegał, że o czymś nie chce rozmawiać.
A może relacja biegacz-biegacz powoduje, że jesteśmy w stawianiu pytań bardziej otwarci, bo z kilkoma księżmi w życiu rozmawiałem i żadnego się np o seks nie zapytałem.

bleez pisze:...Ksiądz Rafał na kapelana biegaczy

... a po beatyfikacji na patrona!

Robert W. pisze:U normalnie żyjącego człowieka, zmagającego się z codziennymi problemami, czytanie tego musi wywoływać uśmiech na twarzy.

A kto to jest normalnie żyjący człowiek?
Żołnierz-górnik-marynarz-urzędnik-bezrobotny, singiel-żonaty, ortodoksyjny katolik- świąteczny "zwiedzacz" świątyni, sportowiec-operator pilota RTV, bezdzietny-z piątką dzieci, powściągliwy-erotoman?
Jakie problemy uważasz za normalne? Każdy z nas jest trochę inny i co innego stanowi wyzwanie. Grunt to stawiać czoła wyzwaniom i próbować sobie z nimi radzić.
Obecnie księża, szczególnie pracujący w miastach, nie mają łatwo.
Zastanawia mnie do jakiego stopnia osoba duchowna może poświęcać czas swojemu hobby (innemu niż praca duchownego)?
Gdy czytałem o zakonnicy triatlonistce, miałem mieszane uczucia. Żeby przygotować się do triatlonu niezbędne są, w moim wyobrażeniu, codzienne długie i wyczerpujące fizycznie treningi. Skąd na nie czas i siły skoro jeszcze czekają zasadnicze obowiązki?
Nawiasem mówiąc, powraca pytanie: jak często, ja biegacz idąc na trening robię to z pobudek egoistycznych i zostawiam za sobą rodzinę i moje zobowiązania wobec niej?
Jako pracujący zawodowo ojciec pięciorga dzieci, wiem jak trudno wyrwać trzy razy w tygodniu wieczorem półtorej godziny na trening. I jeszcze żeby mieć czyste sumienie.
Szacunek dla ks. Rafała.

fotman pisze:

Robert W. pisze:U normalnie żyjącego człowieka, zmagającego się z codziennymi problemami, czytanie tego musi wywoływać uśmiech na twarzy.

A kto to jest normalnie żyjący człowiek?
Żołnierz-górnik-marynarz-urzędnik-bezrobotny, singiel-żonaty, ortodoksyjny katolik- świąteczny "zwiedzacz" świątyni, sportowiec-operator pilota RTV, bezdzietny-z piątką dzieci, powściągliwy-erotoman?
Jakie problemy uważasz za normalne? Każdy z nas jest trochę inny i co innego stanowi wyzwanie. Grunt to stawiać czoła wyzwaniom i próbować sobie z nimi radzić.
Obecnie księża, szczególnie pracujący w miastach, nie mają łatwo.
Zastanawia mnie do jakiego stopnia osoba duchowna może poświęcać czas swojemu hobby (innemu niż praca duchownego)?
Gdy czytałem o zakonnicy triatlonistce, miałem mieszane uczucia. Żeby przygotować się do triatlonu niezbędne są, w moim wyobrażeniu, codzienne długie i wyczerpujące fizycznie treningi. Skąd na nie czas i siły skoro jeszcze czekają zasadnicze obowiązki?
Nawiasem mówiąc, powraca pytanie: jak często, ja biegacz idąc na trening robię to z pobudek egoistycznych i zostawiam za sobą rodzinę i moje zobowiązania wobec niej?
Jako pracujący zawodowo ojciec pięciorga dzieci, wiem jak trudno wyrwać trzy razy w tygodniu wieczorem półtorej godziny na trening. I jeszcze żeby mieć czyste sumienie.
Szacunek dla ks. Rafała.

Ja niestety nie mam
I nie ma się co oszukiwać, że jak ktoś kto nie umie biegać o 6 rano, to ma do końca czyste sumienie.

Szkoda, że Adam nie zapytał o taki typowy rozkład dnia powszedniego albo niedzieli, gdzie chyba jest najwięcej obowiązków u X.Rafała.
Jak sobie wtedy planuje czasowo treningi?
Czy np. starsi ludzie (wiem - szufladkowanie ) nie zwracają mu uwagi albo przełożonym, że ksiądz na pół-golasa albo w rajtuzach po polu biega?
Swego czasu przyjaźniłem się z super księdzem - typem sportowca. Latem jechaliśmy ekipą rowerami nad jezioro, on wskakiwał w płetwach i nieźle młócił wodę, a potem na kocu modlił się na brewiarzu Od kilkunastu lat jest na misjach w Ameryce Płd.