Forum Bieganie.pl

Witam serdecznie.

Podobny wątek założyłem w dziale sprzęt, jednak chciałbym spytać także o technikę, strategie i sposoby najbardziej efektywnego w moim przypadku biegania.

Przede wszystkim ogromną wagę przywiązuję do tego, co dzieje się w mojej głowie podczas biegu. Nie biegam dla wyników, dla polepszenia kondycji itp. - mimo, że robię to od kilku miesięcy- nigdy jeszcze nie mierzyłem czasu, jaki zajmuje mi przebiegnięcie danej trasy.

To na czym mi zależy i co mnie motywuje do biegania to:
-chwila z samym sobą, czas na własne przemyślenia, odcięcie od świata (opcjonalnie i nierzadko muzyka w słuchawkach)
-świetne pomysły, idee, przemyślenia, wnioski i konkluzje, które rodzą się w mojej głowie podczas biegania
-swoisty rodzaj transu
-niesamowite samopoczucie tuż po biegu, rozpierająca energia, poczucie, że jestem 'wymęczony, ale szczęśliwy' szczytowa motywacja, czasem wręcz uczucie "zwierzęcego instynktu", czy jakkolwiek to nazwać
-uczucie zawieszenia podczas biegu- płynięcia, unoszenia się kilka centymetrów ponad trasą, 'latania' przez te ułamki sekund co każdy krok.
-poczucie, że pokonuję samego siebie, swoje ograniczenia, blokady, wzmacniam wytrzymałość psychiczną, biegnę mimo, że czuję, że mój organizm ma dość.

Zazwyczaj biegnę w miarę równym, stosunkowo szybkim tempem całą trasę (jakieś ok. 6km, a ostatni odcinek trasy (ok 200-300m) przyspieszam do sprintu na dziewięćdziesiąt kilka procent możliwości- czy to ma sens?

Jak chcesz osiagać takie duchowe stany to proponuje dłuuuugie niezbyt szybkie wybiegania najlepiej gdzieś po leśnych ściezkach, bez muzyki.

Biegam wieczorami, więc las odpada. Biegam drogą asfaltową, ostatnio kupiłem z resztą buty typowo do takiej nawierzchni. Droga ma też ten plus, że nie muszę cały czas patrzeć pod nogi, żeby się nie potknąć.

W tym, że ma być długo widzę sens, ale dlaczego wolno? Biegnąc wolno mam wrażenie, że nie daję z siebie wszystkiego, nie przekraczam barier i paradoksalnie czuję się gorzej, niż przy szybszym biegu, bo biegnąc szybciej, organizm "ciekawiej" się zabezpiecza i wytwarza przyjemniejszą chemię, a przynajmniej takie odnoszę wrażenie, sądząc po własnym samopoczuciu i przyjemności z biegu.

Przedstawiasz tak odległy sposób pojmowania biegania, że konwencjonalne porady na tym forum będą wręcz irytujące. Poszukaj i poczytaj wątki z biegającym avatarem w tle, w których dotykany jest tylko temat techniki biegu. Ty oczekujesz samego sedna, którego jednak nie da się opisać słowami. Wierzę jednak, że poprzez obrazowe przybliżenia spotkamy się wkrótce w tym samym punkcie. Zaczekam na Ciebie, bo myślę, że może być ciekawie...

spotkamy się wkrótce w tym samym punkcie. Zaczekam na Ciebie, bo myślę, że może być ciekawie...

Tylko nie zwalniaj- już moja w tym głowa, żebym Cię dogonił

Jak ja za duzo mysle o duperelach, to zwalniam... wiec lepiej jest, jak mysle o swojej technice, krokach, sylwetce etc.
A co do wyzszych stanow ducha - po bieganiu to ja sie czuje jak mlody bog

Pisalem o tych sprawach tutaj:

http://www.bieganie.pl/?cat=37

Mam bardzo podobne podejście. Praktycznie wszystko to mogłabym przepisać.

Im dłuższy dystans tym lepiej, wtedy można faktycznie poczuć głębokie zmęczenie i to jest to.

Jak jestem bardzo zmęczona, to nie myślę o niczym - stan zupełnego wyłączenia, poczucia jedności z otoczeniem. Nigdy jeszcze nie udało mi się zatracić w tym zupełnie, ale wszystko przede mną.

Nie mam ścisłego/gotowego planu treningowego. Wystarcza mi ogólny zarys podyktowany możliwościami/czasem, a i tak zdarzam mi się go łamać i robić odstępstwa Staram się biegać w urozmaiconym terenie, równym, szybszym tempem (chociaż akurat to pojęcie dość względne), czasem przyspieszam na pewnych odcinkach i znowu wracam do tempa wyjściowego. Efekty są - mogę dłużej, dalej, szybciej, choć pewnie wolniejsze to postępy niż gdybym trenowała w 'normalny' sposób. Bieganie wokół parku/stadionu mnie nudzi - najlepsze są otwarte przestrzenie lub las, a najlepiej dwa w jednym.

czasem wręcz uczucie "zwierzęcego instynktu", czy jakkolwiek to nazwać

Spróbuj w nocy po lesie (z czołówką) - szybko się nie da, ale niesamowite uczucie wyostrzania zmysłów. Tylko na grubszego zwierz trzeba uważać

bez to już hardcore

Wojtek, świetne teksty!

Dzieki!