Forum Bieganie.pl

WOW
ależ artykuł ...jestem w szoku ...dawno czegos podobnego nie czytałem ...
GRATULUJE lekkości pióra, którą moim zdaniem mozna porównać do stylu pisania Janusza Wiśniewskiego.

łooo ale historia... masakra... cały czas czytałem ze zdziwieniem i czekałem co dalej co dalej.... Piękna historia....

Świetne. Ale czy to hm ... prawdziwa historia ?

Super!

Dziękuję za pochwały.

W kwestii Wiśniewskiego, dzisiaj rano jeszcze mi to ktoś powiedział. Rozumiem, że to komplement ale akurat nie jestem fanem Wiśniewskiego więc wyszło to jakoś tak niecelowo. Tak czy inaczej dziękuję.

Co do tego - czy opowieść jest prawdziwa ?
Ja ją tylko spisałem, to jest czyjaś opowieść, właściwie część opowieści, bo cała opowieść byłaby sporo dłuższa i część musiałem pominąć.
Czy to zdarzyło się naprawdę?
Większość faktów można pewnie łatwo sprawdzić.

Dobre. Stary, możesz zacząc pisac opowiadania. Brawo.

Kurczę, naprawdę świetnie napisane. Czekam na jeszcze!

Bog ma Ciebie i Twoja rodzine w opiece, gratuluje rodziny i tego konkretnego doswiadczenia. Wszystkim Biegacza Spokojnych Pelnych Milosci Swiat Bozego Narodzenia

Bardzo dobry tekst, jeden z najlepszych ostatnio na bieganie.pl który ratuje portal posród tłumaczeń cudzych artykułów i recenzji sprzętu...ten autorski wybija sie znacząco. Jeszcze raz gratuluję autorowi.

nie spodziewałem się, że spotkam tutaj tak dobrze napisany tekst.

martwi mnie tylko nick autora.
361 dni do następnego kawałka?

chyba skoczę wcześniej do Laponii...

zdrówko

russian, white russian pisze:nie spodziewałem się, że spotkam tutaj tak dobrze napisany tekst.

martwi mnie tylko nick autora.
361 dni do następnego kawałka?

chyba skoczę wcześniej do Laponii...

zdrówko

A to nie możesz sobie napisać wcześniej innego podobnie klimatycznego kawałka ? ;-P

IMVHO naprawdę niezłe.

ano niestety nie mogę.

cierpię na hipertrofię włókien szybkokurczliwych - tych odpowiedzialnych za puenty.
natomiast wolnokurczliwych, odpowiadających za narrację i fabułę mam śladowe ilości.

już przy tych moich, pożal się boże, felietonach - po trzecim akapicie czułem się jakbym trafił na ścianę.
udawało się dotrwać do końca tylko dzięki przestawieniu metabolizmu na rezerwy literackie zgromadzone przez te dwadzieścia parę lat życia.

żeby spróbować napisać taką 'opowieść wigilijną', musiałbym chyba z pięć razy z rzędu wciągnąć 'w poszukiwaniu straconego czasu' prousta, a w ramach easy bombać dostojewskiego.

nie, nie ma szans
zdrówko

Przyznam że mnie zaskakuje odbiór tego tekstu.
Ma jak gdyby drugie dno.
Przed chwilą otrzymałem maila w którym jeden z czytelników chwaląc ten tekst pisze o nim w kategoriach które uzmysłowiły mi, że nie jest on odbierany jednoznacznie.

Jak wy go odbieracie?
Z kim wg was biegł bohater tej opowieści?

Z drugim sobą, z swoimi marzeniami, przemyśleniami. Z drugiej strony to można życie tego trenera opisać do przygody z bieganiem, a nawet życiem. Zawsze jest początek i koniec, sukces i porażka.