Wielość zmysłowa jest unifikowana do idei. Masz wiele psów, ale masz jedną ideę pas. Ideę wieczną, niezmienną, która nie powstała i nie zginie. Idea jest niematerialna, możliwa do poznania tylko na poziomie umysłu. Idea jest niepowtarzalna. W mojej luźnej interpretacji chodzi o emergentyzm – układ przy pewnej organizacji „tworzy” nową cechę, które nie wynik z całości.
Idee są realne, to nie abstrakt intelektualny – dlatego miłość, dobro czy nienawiść i zło istnieją realnie, poza umysłem.
Idee jednak nie wyczerpują wytłumaczenia bytu. Na idee składa się jakby kanon, forma, miara i proporcja. To Platon nazwał liczbami idealnymi – nie są one pojęte w paradygmacie arytmetyki, lecz wyżej wykazanym sensie. Liczb tych jest 10 (1-punkt, 2-linia, 3-płaszczyzna, 4-bryła geometryczna, 5-właściwości ciał fizycznych,6-życie ,7-duch, 8-miłość, 9-sprawiedliwość, 10-doskonałość wszechświata) – to jakby wewnętrzna struktura idei, jej miara, proporcja, kanon. Te 10 liczb tworzy „tetraktys” (1+2+3+4) – czyli jakby wyższy stopień liczb.
1 – jednia, wieczny i niepodzielny byt tworzący rzeczywistość. (artykułowana zasada przez punkt)
2 – pary przeciwieństw, wszystko co sobie opozycyjne, biegunowość czyli dwoistość (linia).
3 – zasada ukazująca wszystko to, co nieparzyste a więc <początek, środek, koniec>, a dokładniej: 1) zasada kształtujące – Demiurg, 2) energia kształtująca – duch, 3) to co kształtowane – materia. (trójkąt)
4 – wyrażenie materialność, przestrzenności. (czworościan foremny).
Ponad ideami są zasady pierwsze (czyli teoria pryncypiów, nauki niepisane, protologia). Zasady są dwie. Jedno i nieokreślona Diada. Jest to dychotomiczna zasada, która jednocześnie jest zasadą Jedności (splątanie w fizyce kwantowej) i nieokreślonej dwoistości, nieskończoności zasady różnicującej (superpozycja stanów, nieskończona potencjalność). Te dwie zasady konstytuują idee. Te zaś przechodząc przez liczby i figury matematyczne konstytuując poziom zmysłowy. Liczby i figury matematyczne to takie, które pośrednie pomiędzy idami a zmysłowością – bo np. dwójek jest nieskończenie wiele, ale każda z nich jest niematerialna i niezmienna.
Z kolei na szczycie stoi Demiurg – budowniczy świata. Fizycy kwantowi z e=mc2 wyliczyli, że energia próżni z jednego atomu jest większa niż siła, jaka była konieczna do zainicjowania wielkiego wybuchu. Mało tego – to co Platon nazwał Demiurgiem, fizycy nazywają świadomością Uniwersum, informacją w splątaniu, która jest zawarta w Jedności. To co Platon nazywał Demiurgiem, chrześcijanie nazwali po prostu Bogiem.
