Forum Bieganie.pl

Naprawdę ciekawy artykuł. Gdy przed półmaratonem w Skarżysku była minuta ciszy na jego cześć był dla mnie tylko nazwiskiem. Teraz wiem, kogo staraliśmy się tą minutą upamiętnić.

Super człowiek, ale jak czytam w jakim wieku trenerzy odchodzą to jestem przerażony- jest to dowód chyba na to, że nie jest to łatwy chleb.

Fantastyczny człowiek...Dzięki niemu wiele się nauczyłem...w dalszym ciągu nie wierze ze jego już nie ma....był wspaniałym nie tylko trenerem ale i człowiekiem...był dla mnie jak drugi ojciec...

Czytając artykuł o Krzysztofie wracają wspomnienia fantastycznych 5 lat jakie spędziłem w Skarżysku trenując pod jego czujnym okiem. Był Wielkim Trenerem, Wychowawcą , Autorytetem. Nie sposób napisać w kilku słowach co czuje człowiek po stracie .....
Życzę wszystkim zawodnikom , aby na swojej ścieżce sportowej dane Wam było spotkać takiego człowieka jakim był Trener Woliński.
Urgi :

znalem trenera niecały rok i wiem ze kochał trenowanie ,przez ten czas wiele mnie nauczyl i za to mu dziekuje

nigdy w życiu nie zapomne tego obozu w Spale, chlip:

Wielkie dzięki za to wspomnienie. Czyta się ze łzami w oczach. Przypomina się szkoła dwójka, belka ustawiona koło boiska szkolnego, pętla do drugiego zakresu, wszystkie te ścieżki w lasach w okolicach Boru i i Trener w tej małej i przytulnej kanciapce, gdzie zawsze na człowieka czekało dobre słowo- wsparcia, otuchy, natchnienia jak być lepszym człowiekiem.

Tak właśnie Wojtek myślałem, że to był także i Twój trener.

A moze to nareszcie jest dobry powod by pomyslec nad baza ( niedocenianych ) trenerow ?

Kochał bieganie i umiał je zaszczepić w innych. Na zawsze pozostanie w mojej pamięci............

Bardzo dziękuję za to wspomnienie, podpisuję sie pod tymi wszystkimi ciepłymi słowami o Trenerze. Był kimś bardzo ważnym w moim życiu, nie tylko nauczycielem, trenerem ale był jak drugi ojciec, wspaniały człowiek któremu bardzo dużo zawdzięczam...zawsze pozostanie w mojej pamięci...

Jestem pod wrazeniem pozytywnie zakreconych opinii o Krzysku, poprzez jego wychowankow. Jestem kolega Krzyska od poczatku naszej zabawy z LA. W imieniu wszystkich kolegow z czasow TZN, Janusza, Jurka x2, Roberta, Andrzejax2, Adasia, Stefana i tych co zapomnialem nie mowimy zegnaj lecz do widzenia. Czesc z nas wyjechala na obczyzne gonic marzenia, Krzychu swoim przypadkiem udowodnil, ze mozna to robic tutaj w Polsce bez emigracyjnych obciazen, czego dowodem sa Wasze wpisy. Cieszyl sie kiedy powstala szansa spotkac sie jeszcze raz w starym TZN-skim gronie, bylo bardzo blisko, rok temu cos nam przeszkodzilo, odlozylismy na przyszly rok, niestety nie poczekal, albo mysmy sie ociagali. Nie odkladajcie nigdy spotkan ze swoimi bliskimi. bo bedziecie zalowac jak ja teraz zaluje.
Czesc jego pamieci.
Jerzy Dabrowa

Już wiele razy czytałem to wspomnienie. Wciąż nie mogę uwierzyć, że nasz trener odszedł. Podpisuję się pod tym co napisał mój poprzednik. Nie warto odwlekać ważnych spotkań. Ja nie zdążyłem powiedzieć mu jak wiele dla mnie znaczył....

Człowiek który był nie tylko trenerem dla swoich zawodników, ale także ich przyjacielem... jeśle ktoś w grupie miał problem to wiedział że może z nim iść do trenera... a ten starał się pomóc jeśli tylko potrafił... Wielki Mały Człowiek. SZACUNEK.