Najszybsi przegrani na Igrzyskach w Londynie

Igrzyska Olimpijskie za nami. Po wielu dniach sportowych emocji
przyszedł czas na różnego rodzaju podsumowania. Statystycy krajowi i
zagraniczni prześcigają się w publikowaniu ciekawych zestawień. My chcemy
przedstawić informację o zawodnikach, którzy w Londynie uzyskiwali najlepsze
wyniki w historii światowej lekkoatletyki na poszczególnych pozycjach.

Niemal już tradycyjnie bardzo
dużo wartościowych wyników padło w biegach sprinterskich. Specyfika tych konkurencji,
pomimo wielu biegów eliminacyjnych, pozwala zawodnikom uzyskiwać najlepsze
wyniki podczas najważniejszej imprezy w roku. Tak było cztery lata temu w
Pekinie, tak samo było teraz w Londynie.

 Finałowy bieg na 100 m w Londynie (fot. Marek Biczyk)

Pierwszą konkurencja, którą
chcielibyśmy przedstawić, jest bieg na 100 m mężczyzn. Od lat dominuje w niej
Usain Bolt i to on z rekordem świata 9.58 prowadzi w tym nietypowym zestawieniu.
Drugie miejsce zajmuje Tyson Gay, który dystans 100 m pokonał w czasie 9.71,
który dał mu jednak podczas mistrzostw świata w Berlinie tylko srebrny medal
(Blake’owi, który był drugi w Londynie zabrakło do tego wyniku 0.04 s). Kolejne
pozycje pochodzą już z Londynu. Zawodnicy na miejscach od 3 do 7 uzyskiwali
najlepsze wyniki w historii na tych miejscach i prawdopodobnie gdyby nie
kontuzja Asafy Powella w finałowym biegu także rezultat Ivory Williamsa zostałby
poprawiony. Na razie jednak musimy czekać na pierwszy bieg w historii, w którym
ośmiu zawodników złamie barierę 10 sekund.

W biegu na 200 m nie doszło już
do tak dużych zmian, jednak Yohan Blake zdołał ustanowić nieoficjalny rekord
świata przegranych. Jego wynik 19.44 jest bowiem najlepszym czasem, jaki
uzyskał kiedykolwiek zawodnik kończący rywalizację na drugim miejscu.

Najwięcej zmian w zestawieniach przyniósł
fenomenalny bieg na 800 m. Poza rekordem świata Davida Rudishy zawodnicy z
miejsc 2-8 poprawili dotychczasowe najlepsze wyniki uzyskiwane na tych
pozycjach. Co ciekawe najlepszy wynik w historii zawodnika, który metę
przekroczył jako dziewiąty należy do Pawła Czapiewskiego, który 10 lat temu
podczas mityngu Golden League w Brukseli uzyskał czas 1:44.32.

Nowe najlepsze wyniki na
poszczególnych pozycjach uzyskiwały także sztafety startujące w finałowym biegu
4x 100 m. Poza rekordem świata Jamajczyków bardzo dobrze spisali się
Amerykanie, którzy wynikiem 37.04 poprawili osiągnięcie Trynidadu i Tobago z
mistrzostw w Berlinie (37.62). Ponadto najlepsze czasy w historii osiągnęli Holendrzy
(najszybsi na 6 miejscu – 38.39) oraz Australijczycy (najszybsi na 7 pozycji z
czasem 38.43).

Zmiany odnotowano także w kilku
konkurencjach kobiecych. Najwięcej było ich w biegu na 100 m, gdzie zawodniczki
osiągnęły najlepsze wyniki na pozycjach 3, 4, 6, 7 i 8. Niewiele zabrakło, by
po raz pierwszy w Londynie wszystkie sprinterki uzyskały czasy poniżej 11
sekund.

Niewielkie zmiany zaszły także w
biegach na 10000 m (13 miejsce Lisy Uhl z rekordowym jak na tą pozycję czasem 31:12.80
oraz 14 miejsce Sary Moreiry z czasem 31:16.44), 100 m ppł. (Dawn Harper,
najszybsza z grona przegranych – 12.37) oraz 3000 m pprz. (4 miejsce Milcah
Chemos z wynikiem 9:09.88).

Na koniec, podobnie jak u Panów,
warto wspomnieć o najszybszym w historii biegu sztafetowym na 4x 100 m. Poza
rekordem Amerykanek wyniki poprawiły bowiem także reprezentacje Jamajki,
Holandii oraz Brazylii.

Jako ciekawostkę warto dodać, że
poza Pawłem Czapiewskim w tych ciekawych zestawieniach odnaleźć można także
Renatę Pliś, do której należy najlepszy wynik w historii w gronie zawodniczek,
które mijały metę biegu na 1500 m jako dwunaste – 4:03.50 (Bruksela, 16
września 2011), a także Katarzynę Kowalską, która także jako dwunasta przybiegła
na metę w biegu na 3000 m pprz. podczas mistrzostw świata w Berlinie z
rekordowym czasem 9:30.37.

Opracowanie na podstawie tabel IAAF, tabel www.alltime-athletics.com oraz statystyk prowadzonych przez Mattiego Koskimiesa.